{"title":"Aspekt kolonialny opowiadania Kara-Bugaz (1932) Konstantina Paustowskiego","authors":"A. Polak","doi":"10.31261/rsl.2022.32.04","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"W artykule dokonano analizy opowiadania Konstantina Paustowskiego Kara-Bugaz pod kątem występowania elementów estetyki socrealistycznej (odmiany gatunkowej zwanej powieścią produkcyjną) oraz rozwiązań typowych dla narracji kolonialnej. Utwór stanowi przykład łączenia wydawałoby się tych całkowicie odmiennych ideologii. Opowiadanie nawiązuje bezpośrednio do haseł towarzyszących programowi uprzemysłowienia państwa – głównego celu pierwszej radzieckiej pięciolatki. Celem pisarza jest przy tym nie tyle odtworzenie technologicznego procesu pracy, ile ukazanie jej sensu ukierunkowanego na kształtowanie dobrobytu ludzkości, na przekształcanie świata. Władza radziecka na terytorium Azji Środkowej ukazana została jako gwarant postępu i cywilizacji, przynoszący miejscowej ludności wzrost poziomu życia, edukację i możliwość wielorakiego rozwoju. Tym samym jej przedstawiciele występują nie w roli zwyczajnych kolonizatorów, lecz opiekunów, troszczących się o dobrobyt ziem będących częścią radzieckiego imperium. \n ","PeriodicalId":34829,"journal":{"name":"Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2022-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.31261/rsl.2022.32.04","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Abstract
W artykule dokonano analizy opowiadania Konstantina Paustowskiego Kara-Bugaz pod kątem występowania elementów estetyki socrealistycznej (odmiany gatunkowej zwanej powieścią produkcyjną) oraz rozwiązań typowych dla narracji kolonialnej. Utwór stanowi przykład łączenia wydawałoby się tych całkowicie odmiennych ideologii. Opowiadanie nawiązuje bezpośrednio do haseł towarzyszących programowi uprzemysłowienia państwa – głównego celu pierwszej radzieckiej pięciolatki. Celem pisarza jest przy tym nie tyle odtworzenie technologicznego procesu pracy, ile ukazanie jej sensu ukierunkowanego na kształtowanie dobrobytu ludzkości, na przekształcanie świata. Władza radziecka na terytorium Azji Środkowej ukazana została jako gwarant postępu i cywilizacji, przynoszący miejscowej ludności wzrost poziomu życia, edukację i możliwość wielorakiego rozwoju. Tym samym jej przedstawiciele występują nie w roli zwyczajnych kolonizatorów, lecz opiekunów, troszczących się o dobrobyt ziem będących częścią radzieckiego imperium.