حامد صابریان, زهره حمیدی اصفهانی, حسن احمدی گاولیقی, محسن برزگر
{"title":"The comparison of the yield and quality properties of the extracted pectins from orange waste by enzymatic, Ohmic and conventional methods","authors":"حامد صابریان, زهره حمیدی اصفهانی, حسن احمدی گاولیقی, محسن برزگر","doi":"10.22067/ifstrj.v1396i0.61093","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"هدف از این تحقیق بررسی تاثیر غلظت آنزیم (0-20٪ حجمی/وزنی)، نسبت ماده جامد به حلال (1:10 تا 1:50 گرم بر میلی لیتر) و زمان (1-18 ساعت) بر بازده پکتین استخراجی از ضایعات پرتقال با استفاده از دو آنزیم سلولاز Celluclast و Rohament بود. سپس بازده، درجه استری، میزان گالاکتورونیک اسید، ویژگی های امولسیفایری و رفتار گرانروی پکتین های استخراجی در بهترین شرایط استخراج توسط انزیم ها با بهترین شرایط استخراج توسط روش نوین اهمی و روش متداول اسیدی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که بیشترین بازده پکتین با استفاده از آنزیم Celluclast و Rohament به ترتیب در غلظت های آنزیم 15 و 5/17٪، نسبت ماده جامد به حلال 1:20 و 1:40 و زمان 3 ساعت حاصل شد که برابر با 92/5 و 7/10٪ بود. بیشترین بازده پکتین در روش نوین گرمایش اهمی در شیب ولتاژ 15 ولت بر سانتی متر، دمای 90 درجه و زمان 30 دقیقه بدست آمد (33/14٪) که بیشتر از روش متداول (53/13٪) نیز بود. فعالیت امولسیفایری پکتین های استخراجی با دو روش گرمایش اهمی و متداول به ترتیب 47/65 و 18/67٪ بود اما پکتین استخراجی به روش آنزیمی فاقد فعالیت امولسیفایری بود. پایداری امولسیون های تهیه شده در دمای 4 و 25 درجه بعد از 30 روز بیش از 90 درصد بود. گرانروی پکتین های استخراجی با روش های اهمی و متداول در غلظت 2٪ نیز نسبت به نوع آنزیمی بسیار بالاتر بود. بنابراین پکتین استخراجی با روش اهمی و همچنین متداول بیشترین بازده، ویژگی امولسیفایری و گرانروی را داشت.","PeriodicalId":52634,"journal":{"name":"mjlh pjwhshhy `lwm w Sny` Gdhyy yrn","volume":"14 1","pages":"69-80"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2017-04-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"mjlh pjwhshhy `lwm w Sny` Gdhyy yrn","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.22067/ifstrj.v1396i0.61093","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Abstract
هدف از این تحقیق بررسی تاثیر غلظت آنزیم (0-20٪ حجمی/وزنی)، نسبت ماده جامد به حلال (1:10 تا 1:50 گرم بر میلی لیتر) و زمان (1-18 ساعت) بر بازده پکتین استخراجی از ضایعات پرتقال با استفاده از دو آنزیم سلولاز Celluclast و Rohament بود. سپس بازده، درجه استری، میزان گالاکتورونیک اسید، ویژگی های امولسیفایری و رفتار گرانروی پکتین های استخراجی در بهترین شرایط استخراج توسط انزیم ها با بهترین شرایط استخراج توسط روش نوین اهمی و روش متداول اسیدی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که بیشترین بازده پکتین با استفاده از آنزیم Celluclast و Rohament به ترتیب در غلظت های آنزیم 15 و 5/17٪، نسبت ماده جامد به حلال 1:20 و 1:40 و زمان 3 ساعت حاصل شد که برابر با 92/5 و 7/10٪ بود. بیشترین بازده پکتین در روش نوین گرمایش اهمی در شیب ولتاژ 15 ولت بر سانتی متر، دمای 90 درجه و زمان 30 دقیقه بدست آمد (33/14٪) که بیشتر از روش متداول (53/13٪) نیز بود. فعالیت امولسیفایری پکتین های استخراجی با دو روش گرمایش اهمی و متداول به ترتیب 47/65 و 18/67٪ بود اما پکتین استخراجی به روش آنزیمی فاقد فعالیت امولسیفایری بود. پایداری امولسیون های تهیه شده در دمای 4 و 25 درجه بعد از 30 روز بیش از 90 درصد بود. گرانروی پکتین های استخراجی با روش های اهمی و متداول در غلظت 2٪ نیز نسبت به نوع آنزیمی بسیار بالاتر بود. بنابراین پکتین استخراجی با روش اهمی و همچنین متداول بیشترین بازده، ویژگی امولسیفایری و گرانروی را داشت.