{"title":"W poszukiwaniu sowieckiego prototypu X Departamentu MBP","authors":"Adam Lityński","doi":"10.12775/sit.2023.028","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"W 1948 r. w Polsce rozpoczęła się czystka polityczna. Stało się tak na polecenie Stalina z Moskwy. Podobnie działo się w innych krajach będących satelitami Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. W Polsce czystka objęła lidera partii komunistycznej, czyli pierwszego sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej – Władysława Gomułkę, oraz komunistów z Gomułką związanych. W celu dokonania czystki w strukturze Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego powołano specjalny zespół. Zespół ten wkrótce stał się X (Dziesiątym) Departamentem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. To X Departament Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego inwigilował działaczy komunistycznych najwyższego szczebla; to on dokonywał ich aresztowań; to funkcjonariusze X Departamentu prowadzili śledztwa, w praktyce oni decydowali o wyrokach. Autor postawił problem naukowy: czy polska struktura – X Departament MBP – była wzorowana na sowieckiej. W tym celu prześledził struktury organów bezpieczeństwa Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w okresie od 1934 do 1953 r. W szczególności wykorzystał opublikowane wspomnienia jednego z najwyższych funkcjonariuszy sowieckich organów bezpieczeństwa – Pawła Sudopłatowa, a także wspomnienia syna Ławrientija Berii, który był szefem sowieckiej bezpieki przez 15 lat (1938–1953) i drugą osobą po Stalinie. Autor sięgnął także do dzienników generała NKWD Iwana Sierowa, który z polecenia Stalina w latach 1944–1945 dokonał brutalnej pacyfikacji Polski i zorganizował polskie Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego. Wniosek jest taki, że w ZSRR nie było takiej struktury, jak po 1948 r. w Polsce.","PeriodicalId":445759,"journal":{"name":"Studia Iuridica Toruniensia","volume":"225 6","pages":""},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2024-03-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Studia Iuridica Toruniensia","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.12775/sit.2023.028","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Abstract
W 1948 r. w Polsce rozpoczęła się czystka polityczna. Stało się tak na polecenie Stalina z Moskwy. Podobnie działo się w innych krajach będących satelitami Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. W Polsce czystka objęła lidera partii komunistycznej, czyli pierwszego sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej – Władysława Gomułkę, oraz komunistów z Gomułką związanych. W celu dokonania czystki w strukturze Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego powołano specjalny zespół. Zespół ten wkrótce stał się X (Dziesiątym) Departamentem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. To X Departament Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego inwigilował działaczy komunistycznych najwyższego szczebla; to on dokonywał ich aresztowań; to funkcjonariusze X Departamentu prowadzili śledztwa, w praktyce oni decydowali o wyrokach. Autor postawił problem naukowy: czy polska struktura – X Departament MBP – była wzorowana na sowieckiej. W tym celu prześledził struktury organów bezpieczeństwa Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w okresie od 1934 do 1953 r. W szczególności wykorzystał opublikowane wspomnienia jednego z najwyższych funkcjonariuszy sowieckich organów bezpieczeństwa – Pawła Sudopłatowa, a także wspomnienia syna Ławrientija Berii, który był szefem sowieckiej bezpieki przez 15 lat (1938–1953) i drugą osobą po Stalinie. Autor sięgnął także do dzienników generała NKWD Iwana Sierowa, który z polecenia Stalina w latach 1944–1945 dokonał brutalnej pacyfikacji Polski i zorganizował polskie Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego. Wniosek jest taki, że w ZSRR nie było takiej struktury, jak po 1948 r. w Polsce.