FARSÇA KAYNAKLARA GÖRE SAFEVİ ŞAH ABBAS I (1587-1629) DÖNEMİNDE SİYASİ İLTİCA, “HAN AHMET GİLANİ VE CELALÎLER ÖRNEĞİ”

BENGİ Dünya Yörük-Türkmen Araştırmaları Dergisi Pub Date : 2024-02-17 DOI:10.58646/bengi.1425600

Maryam Akbari̇noshad

{"title":"FARSÇA KAYNAKLARA GÖRE SAFEVİ ŞAH ABBAS I (1587-1629) DÖNEMİNDE SİYASİ İLTİCA, “HAN AHMET GİLANİ VE CELALÎLER ÖRNEĞİ”","authors":"Maryam Akbari̇noshad","doi":"10.58646/bengi.1425600","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Bu araştırma, Şah Abbas (1587-1629) Safevi Döneminde Osmanlı Devleti'ne siyasi sığınmaların sebeplerini ve bu siyasi mültecilerin İran -Osmanlı ilişkilerine etkisini Farsça yazılan kaynakları esas alarak araştırmayı amaçlamaktadır. Safevi hükümetinin ortaya çıkmasıyla Şiilik İran'ın ana mezhebi haline geldi ve bu nedenle Safeviler ile Osmanlı ve Özbekler dâhil Sünni hükümetler arasındaki ilişkiler değişti. Safevi ve Şii tasavvuf düşüncelerinin yayılmasına yol açan Safevi yönetiminin kuruluşundan bu yana çatışmalar artmış ancak İran ile Osmanlı Devleti arasında “siyasi iltica” konusu önemli bir röle sahiptir. Safevi İran'ı ve Osmanlı Türkleri arasındaki komşuluk, iki ülkenin iç muhaliflerine, iktidarı ele geçirmek veya ölüm tehlikesinden kaçmak için kendilerini düşmana sığınma fırsatı oluşturt. İç anlaşmazlıklar, dini çekişmeler, öldürülme riski, siyasi bir rakibe karşı otorite ve müttefikler kazanma, siyasi veya etnik intikam alma ve rakip ülkenin dış politikası dâhil olmak üzere birçok faktör sığınma yaratmada önemliydi. Bu araştırmayı inceleyerek, siyasi ilticanın siyasi ve sosyal rekabetin artmasına neden olduğu, mülteciyi rakip hükümetin baskı aracı haline getirdiği, İran'ın batısının ve Osmanlı'nın doğusunun giderek daha fazla tahribata uğradığı ayrıca uzun süren savaşlar ve toprak kazanma siyaseti nedeniyle her iki Devlet büyük hasarlara uğradığını görmekteyiz. Bu konunun önemi kapsamında Şah Abbas Döneminin önemli iltica meselelerinden olan Han Ahmet Gilani’nin Osmanlıya ilticası ve “Celalîler” İran’a sığınması ve bu olayların iki ülke arasındaki münasebetler değerlendirecektir.","PeriodicalId":239832,"journal":{"name":"BENGİ Dünya Yörük-Türkmen Araştırmaları Dergisi","volume":"88 15","pages":""},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2024-02-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"BENGİ Dünya Yörük-Türkmen Araştırmaları Dergisi","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.58646/bengi.1425600","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}

引用次数: 0

Abstract

Bu araştırma, Şah Abbas (1587-1629) Safevi Döneminde Osmanlı Devleti'ne siyasi sığınmaların sebeplerini ve bu siyasi mültecilerin İran -Osmanlı ilişkilerine etkisini Farsça yazılan kaynakları esas alarak araştırmayı amaçlamaktadır. Safevi hükümetinin ortaya çıkmasıyla Şiilik İran'ın ana mezhebi haline geldi ve bu nedenle Safeviler ile Osmanlı ve Özbekler dâhil Sünni hükümetler arasındaki ilişkiler değişti. Safevi ve Şii tasavvuf düşüncelerinin yayılmasına yol açan Safevi yönetiminin kuruluşundan bu yana çatışmalar artmış ancak İran ile Osmanlı Devleti arasında “siyasi iltica” konusu önemli bir röle sahiptir. Safevi İran'ı ve Osmanlı Türkleri arasındaki komşuluk, iki ülkenin iç muhaliflerine, iktidarı ele geçirmek veya ölüm tehlikesinden kaçmak için kendilerini düşmana sığınma fırsatı oluşturt. İç anlaşmazlıklar, dini çekişmeler, öldürülme riski, siyasi bir rakibe karşı otorite ve müttefikler kazanma, siyasi veya etnik intikam alma ve rakip ülkenin dış politikası dâhil olmak üzere birçok faktör sığınma yaratmada önemliydi. Bu araştırmayı inceleyerek, siyasi ilticanın siyasi ve sosyal rekabetin artmasına neden olduğu, mülteciyi rakip hükümetin baskı aracı haline getirdiği, İran'ın batısının ve Osmanlı'nın doğusunun giderek daha fazla tahribata uğradığı ayrıca uzun süren savaşlar ve toprak kazanma siyaseti nedeniyle her iki Devlet büyük hasarlara uğradığını görmekteyiz. Bu konunun önemi kapsamında Şah Abbas Döneminin önemli iltica meselelerinden olan Han Ahmet Gilani’nin Osmanlıya ilticası ve “Celalîler” İran’a sığınması ve bu olayların iki ülke arasındaki münasebetler değerlendirecektir.

查看原文本刊更多论文

根据波斯资料来源，萨非王朝沙阿-阿巴斯一世（1587-1629 年）时期的政治叛变，"汗-艾哈迈德-吉拉尼和贾拉利斯的例子"

本研究旨在以波斯语资料为基础，调查沙阿-阿巴斯（1587-1629 年）萨非王朝时期政治难民逃往奥斯曼帝国的原因，以及这些政治难民对伊朗与奥斯曼帝国关系的影响。随着萨法维政府的出现，什叶派成为伊朗的主要教派，因此萨法维王朝与逊尼派政府（包括奥斯曼人和乌兹别克人）之间的关系发生了变化。萨法维统治建立后，萨法维和什叶派的苏菲思想得到传播，冲突也随之增加，但伊朗和奥斯曼帝国之间的 "政治庇护 "问题发挥了重要作用。萨非王朝伊朗和奥斯曼土耳其人之间的睦邻关系为两国的内部反对派创造了机会，他们可以向敌人寻求庇护，以夺取政权或逃脱死亡的危险。造成避难的重要因素有很多，包括内部纠纷、宗教纷争、被杀风险、获得权力和盟友以对抗政治对手、政治或种族复仇以及对手国家的外交政策。通过对这一研究的分析，我们可以看到政治庇护导致政治和社会竞争加剧，使难民成为敌对政府的压迫工具，并使伊朗西部和奥斯曼帝国东部日益遭受破坏，两个国家都因旷日持久的战争和领土争夺政治而遭受巨大损失。在这一主题的重要性范围内，将对汗-艾哈迈德-吉拉尼（阿巴斯国王时期重要的庇护问题之一）向奥斯曼帝国的庇护和 "贾拉利 "向伊朗的庇护以及两国之间的关系进行评估。

本文章由计算机程序翻译，如有差异，请以英文原文为准。

求助全文

约1分钟内获得全文求助全文

来源期刊

BENGİ Dünya Yörük-Türkmen Araştırmaları Dergisi

自引率

0.00%

发文量