Five-year evaluation of women with urinary incontinence and prolapse surgical operations in a university hospital: A retrospective study

Abstract

Amaç: Bir üniversite hastanesinde üriner inkontinans ve prolapsus cerrahisi geçiren kadınların beş yıllık retrospektif olarak değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: Bir üniversite hastanesinin 2017-2022 yılları arasında üriner inkontinans ve prolapsus cerrahisi geçiren 137 olgunun kayıtları retrospektif olarak incelenmiştir. Kayıtların 17’si tekrarlayan girişler olduğundan, toplamda 120 kadının verileri değerlendirilmiştir. Olguların yaş, obstetrik ve jinekolojik öyküsü, ürojinekolojik şikayetler ve süresi, başvuru yapılan klinik, tanıları, geçirilen operasyon tipi, yılı, yatış süresi gibi parametreleri analiz edilmiştir. Bulgular: İncelenen olguların yaş ortalaması 59.63±10.66 (min 34- max 81) ve %77.5’i postmenopozal dönemdeydi. Kadınların ortalama gebelik ve doğum sayısı sırasıyla 3.36±2.07 (min 0-max 9) ve 2.50±1.42 (min 0-max 9) idi. Kadınların %35’si üriner inkontinans, %27.5’i perinede ele gelen kitle ve %26.7’si ise ele gelen kitle ile birlikte üriner inkontinans şikayetleri ile hastaneye başvurmuştu. Hastaneye başvuruların ortalama 4.03±5.52 (min 0- max 25) yıl sonra olduğu ve en sık üriner inkontinans (%28.3) ve sistosel (%28.3) tanılarıyla yatışlarının olduğu belirlenmişti. Olgular en fazla transobturator tape (TOT) (%38.3) ve sakrokolpopeksi (%12.5) operasyonu geçirmişti. Cerrahi nedeniyle hastanede yatış süresi ortalama 3.42±1.33 (min 1-max 7) gündü. Kadınların %13.4’ünün tekrarlayan pelvik taban cerrahisi mevcuttu ve %5’inin post-op dönemde disparoni bildirdiği saptandı. Sonuç: Kadınlar ortalama dört yıl sonra ürojinekolojik semptomlarla hastaneye başvurmuşlar ve çoğunlukla üriner inkontinans ve sistosel tanısı almışlardır. Ağırlıklı olarak TOT ve sakrokolpopeksi cerrahisi uygulanmıştır. Yaklaşık her on kadından birinin tekrarlayan ürojinekolojik cerrahi öyküsü mevcuttur. Düşük oranda operasyon sonrası dönemde disparoni bildirilmiştir. Veri kayıtlarının daha kapsamlı tutulması ve takip edilmesinin sağlık çalışanlarının planlamalarına yol göstereceği düşünülmektedir.