Aberracje w polskich zakładach penitencjarnych

Abstract

Historia więziennictwa jest określana mianem dewiacyjnej, co wynika z dwóch aspektów: kryminologicznego i izolacyjnego. Sięgająca czasów średniowiecza kara pozbawienia wolności w Polsce stanowi fundament Kodeksu karnego, który piętnuje osoby dopuszczające się przestępstw, umieszczając winnych w nadzorowanych przez funkcjonariuszy Służby Więziennej placówkach penitencjarnych. Szereg aktów normatywnych oraz działalność formacji spotykają się jednak z kontrofensywą osadzonych, którzy chętnie wykorzystują każdą okazję, by zminimalizować uciążliwość kary lub wyrazić sprzeciw wobec wymiaru sprawiedliwości. W efekcie dochodzi do szeregu aberracji, które zakłócają proces resocjalizacji oraz zagrażają pozostałym członkom społeczności. Celem niniejszego artykułu jest kategoryzacja wspomnianego zjawiska.