Evaluation of Tajdid Understandings in the Shafi'i Literature in Terms of the History of Sects

Abstract

Bilhassa Modernleşme sonrası dönemde Müslüman zihinleri meşgul eden dini yenilenme hususunun İslam düşüncesinin erken dönemlerindeki mahiyetinin tespiti, sahih bir dini yenilenme anlayışı geliştirmek bakımından önem arz etmektedir. İslam düşüncesi bünyesinde ortaya çıkan muhtelif ekoller ve onların din anlayışlarında görülen farklılaşmalar dikkate alındığında, dinin tecdidinin tek tip bir anlayış biçimiyle ifade edilmesi mümkün görünmemektedir. Hiçbir fikrin boşlukta doğmayacağı ilkesinden hareketle erken dönemde dinin tecdidi anlayışlarının; zaman-mekan bağlamında, fikir-hadise irtibatı çerçevesinde, düşünce ekollerinin özellikleri ve ortaya çıktığı şartlar göz önünde bulundurularak değerlendirilmesi önemlidir. Bu minvalde çalışmada tecdid kavramı özelinde bir literatür araştırması yapılmış; çalışma Şâfiî mezhebi çerçevesinde, başlangıçtan bu hususta müstakil eser sahibi Suyûtî (ö. 911/1505)’ye uzanan dönemle sınırlandırılmıştır.