Comparison of Angiotensin Converting Enzyme Inhibitor and/or Angiotensin Receptor Blocker Treatments and Evaluation of Two-Year Follow-up of Patients in 3 Different Patient Groups with Proteinuria

Abstract

Amaç: Proteinürisi olan üç farklı hasta grubunda anjiyotensin dönüştürücü enzim (ACE) inhibitörleri ve anjiyotensin reseptör blokörlerinin etkinlik ve güvenliliğini değerlendirmek Gereç ve Yöntemler: 24 saatlik idrarda 1 gramdan fazla proteinürisi olan diyabetik nefropati, glomerülonefrit ve böbrek transplantasyonu tanısı olan 168 hasta çalışmaya alındı. Hastalar 1. grup ACE inhibitörü kullananlar, 2. grup anjiyotensin reseptör blokörü (ARB) kullananlar ve 3. grup hem ACE inhibitörü hem de ARB kullananlar olarak üç gruba ayrıldı. Hastaların eşlik eden hastalıkları, kullandığı ilaçlar ve kan üre nitrojeni, kreatinin, potasyum, 24 saatlik idrar protein atılımı, kreatinin klirensini içeren laboratuvar değerleri 0-1-3-6-9-12-18-24.aylarda kaydedildi. Hastaların çalışma başlangıcı ve takibi sonunda ekokardiyografik değişiklikleri kaydedildi. Bulgular: Her üç grupta da 0. aydaki proteinüri değerleri ile diğer tüm aylardaki proteinüri değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir düşüş gözlendi. Hem ACE inhibitörü hem de ARB'leri kullanan grup 3 hastalarda 9. aydan itibaren kreatinin seviyeleri anlamlı derecede yükseldi. Grup 1'deki ACE inhibitörü kullanan hastalarda takibin 9. ayından sonra kreatinin klirensi değerlerinde anlamlı bir azalma saptanırken, grup 3'teki ACE inhibitörü ve ARB kullanan hastaların 12. aydan sonra kreatinin klirensleri değerlerinde istatiksel olarak anlamlı bir düşüş saptandı. Grup 2'de ARB kullanan hastalarda kreatinin klirensinde anlamlı bir azalma görülmedi. Sonuç:24 saatlik idrarda 1 g'dan yüksek proteinürisi olan hastalar ACEi veya ARB tedavileri almalı ve ACE inhibitörü ve anjiotensin reseptör blokörlerinin kombine tedavisi ise sadece yakından izlenebilecek seçilmiş hastalarda kullanılmalıdır.