Is the Charism of Biblical Inspiration “Open”? The Answer of the Revelation of John

Abstract

Czy charyzmat natchnienie biblijnego jest „otwarty”? Odpowiedź Apokalipsy św. Jana Autor artykułu zadaje pytanie, czy charyzmat natchnienia biblijnego jest „otwarty”? Odpowiada na to pytanie pozytywnie analizując wyrażenie z Ap 1,10; 4,2: egenomēn en pnuemati („znalazłem się w Duchu”), jak i również dynamikę narracyjną Ap w kontekście obecności w niej zgromadzenia liturgicznego, który jest głównym podmiotem interpretującym księgę. Apokalipsa na swoją treść i jej zapis patrzy w kluczu inspirującego działania Ducha świętego (egenomēn en pneumati, „znalazłem się pod natchnieniem Ducha”), który prowadzi Jana z Patmos do sformułowania nowej treści w oparciu o teksty już natchnione (nagromadzenie aluzji do tekstów starotestamentalnych), stąd można wyprowadzić wniosek, że patrzy na samą siebie jako pismo natchnione a na natchnienie, jako na natchnienie aktualizujące, które jest kontynuacją tego natchnienia, towarzyszącego powstaniu Pism ST. Jan zapisując swoje doświadczenie wizyjne ma świadomość, że dokonuje się to pod wpływem tego samego Ducha, który wpływał na powstanie Pisma. Używając tych tekstów dokonuje rekreacji Słowa w kluczu dynamiki chrystocentrycznej. Ten sam schemat działania Ducha, sprawcy natchnienia, powtarza się w życiu wspólnoty słuchającej/czytającej (zgromadzenie liturgiczne zebrane na niedzielnej liturgii), która otwierając się na działanie Ducha Świętego, staje się wspólnota natchnioną, w której Duch święty prowadzi ją do odkrycia, odszyfrowania i praktykowania tego, co Sam zamierzał przekazać przez Jana, prowadząc ją do rekreacji usłyszanego Słowa w ich własnym środowisku życiowym, tj. w jej „tu i teraz”. Dokonuje się w ten sposób „lektura natchniona” odczytanego i wysłuchanego proroctwa. Apokalipsa wskazuje na pewne elementy, które są konieczne, aby charyzmat natchnienia biblijnego trwał we wspólnocie słuchającej/czytającej: lektura liturgiczna (w niedzielnym zgromadzeniu liturgicznym), która uwzględnia jedność Pisma świętego i prowadzi do Chrystusa (lektura chrystologiczna).