Ocena jakości życia pacjentów po zawale mięśnia sercowego

Abstract

Wstęp. Zawał mięśnia sercowego jest to zamknięcie lub zmniejszeniem tętnicy wieńcowej spowodowany zakrzepem, co prowadzi do martwicy mięśnia sercowego. Zawał serca stanowi poważny problem u wielu chorych, może ono doprowadzić do spadku jakości życia. Jest to częste schorzenie występujące w Polsce jak i w innych krajach wysoko rozwiniętych. Cel pracy. Celem pracy była ocena jakości życia pacjentów po zawale mięśnia sercowego. Materiał i metody. W niniejszej pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego. Do przeprowadzenia badań użyto anonimowego kwestionariusza ankiety własnej oraz kwestionariusz SF-36 do oceny jakości życia. Grupę badaną stanowiło 99 osób, zarówno kobiety jak i mężczyźni w wieku od 35 do 87 lat przebywający na Oddziale Kardiologii we Włocławku. Każda osoba poddana badaniu została poinformowana o anonimowości, celu przeprowadzonych badań oraz sposobie wypełnienia badań. Wyniki. Przeważająca grupa osób stanowili mężczyźni – 59,6%. Respondenci oszacowali jakość życia znaczące pogorszenie stanu psychicznego oraz mniejszej sprawności fizycznej. Udowodniono, że przebyty zawał mięśnia sercowego ma negatywny wpływ na jakość życia. Aż 43,4% ankietowanych wykazało niezadowolenie ze swojego stanu zdrowia oraz to, że od wystąpienia zawału czują się gorzej niż w poprzednim roku (60,6%). Pacjenci odczuwają ograniczenia czynności wymagających zwiększonego zapotrzebowania energetycznego takich, jak: bieganie, podnoszenie ciężarów, uprawianie sportów o dużym zaangażowaniu po zawale. Ograniczenia dotknęły aż 83,8% ankietowanych. Badana grupa osób po przebytym zawale doznaje częstego zmęczenia jest to 40,4%, a 79,9% osób odczuwa krótkotrwałego zmęczenia. Wnioski. 1. Przebyty zawał mięśnia sercowego ma negatywny wpływa na jakość życia, 43,4% ankietowanych wskazuje niezadowolenie ze stanu swojego zdrowia. Pozostałe 60,6% określa stan swojego zdrowia jako gorszy niż w poprzednim roku. 2. Jakość życia pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego charakteryzuje się pogorszeniem stanu psychicznego i ograniczoną sprawnością fizyczną. Dla badanej próby respondenci wskazali pogorszenie stanu psychicznego w tym: 2% ciągle było załamanych i smutnych, z kolei 57,6% odczuwało załamanie i smutek przez jakiś czas. Ograniczenia fizyczne wynikające ze zwiększonego zapotrzebowania energii wskazało 83,8% ankietowanych.