Resimsel Uzamdan, Teatral Uzama: 20. Yüzyılın İlk Çeyreğinde Sahne Tasarımı Yapan Sanatçılar

Lütfiye Başak Özdoğan
{"title":"Resimsel Uzamdan, Teatral Uzama: 20. Yüzyılın İlk Çeyreğinde Sahne Tasarımı Yapan Sanatçılar","authors":"Lütfiye Başak Özdoğan","doi":"10.53463/8genart.202300208","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"
 yy. Sanatının yarattığı etki sanatın ve düşünce tarihinin her alanında olduğu gibi sahne sanatları açısından da yepyeni bir dil arayışını getirir. Sahne tasarımı antik çağdan beri oyun metninin ilk sayfasında yer alan ve atmosferi edebi olarak tarif eden görsel dünyanın bir karşılığı olarak ele alınırdı. Mekân ve zaman birlikteliği konusu ise Aristoteles’in Poetika ’sına bağlı olarak değişmez kurallarla sınırlıydı. Tiyatro binasının dikdörtgen ve karanlık hacmine yerleşen ikinci mekân yani dekor ne kadar gerçekçi ifade edilirse edilsin temsili bir mekân olarak oyuna hizmet eder ve bir illüzyon olarak tanımlanırdı. Oysaki modern sanatın içeriği bilinen geleneksel tüm kodları reddederek geçmişle olan bağını kesti. Modern resim ve heykelde ortaya çıkan akımlar birbirine karşı yeni manifestolar oluştururken bir anlamda sanatın özgürleşme tarihi de yazıldı. Bunun yansıması olarak tiyatro ile seyirci arasındaki birinci katmanda yer alan oyuncu ve metnin hiyerarşisi yerine, metnin plastik bir dille ifade edilişi denendi. Topyekûn bir değişimin bir anda gelişebilmesi mümkün olamayacağından önce tiyatro binaları yani mimari yapının işlevi ve dolayısıyla seyirci ve oyun alanının sınırları, ardından oyuncunun bedeni ve dili ile olan öznel ilişkisi, metnin içeriği ve biçimsel sorgusu, dekor ve kostümün bağımsız bir ifade aracı olarak dile gelmesi, avangart sanatın sıra dışı sanatçılarının sahne tasarımı alanındaki üretimleriyle ivme kazandı. Bugün hala kendi disiplininde dünyaca bilinen birçok sanatçının spesifik olarak yaptıkları sahne tasarımları göz önüne alındığında tiyatro tarihinin en özel prodüksiyonları oldukları görülür. Bu makalede yirminci yüzyılın ilk çeyreğine odaklanılarak sanat akımları doğrultusunda sanatçıların nasıl bir sahne estetiği yarattığı ve resimdeki mekân algısı ile sahnede yaratılan soyut mekân tasarımı arasında nasıl bir ilişki olduğu araştırılacak ve bunun scenography (senografi) tarihinde bir uzam araştırmasına nasıl dönüştüğü ortaya konacaktır.
","PeriodicalId":495208,"journal":{"name":"8gen-ART","volume":"116 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2023-10-02","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"8gen-ART","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.53463/8genart.202300208","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0

Abstract

yy. Sanatının yarattığı etki sanatın ve düşünce tarihinin her alanında olduğu gibi sahne sanatları açısından da yepyeni bir dil arayışını getirir. Sahne tasarımı antik çağdan beri oyun metninin ilk sayfasında yer alan ve atmosferi edebi olarak tarif eden görsel dünyanın bir karşılığı olarak ele alınırdı. Mekân ve zaman birlikteliği konusu ise Aristoteles’in Poetika ’sına bağlı olarak değişmez kurallarla sınırlıydı. Tiyatro binasının dikdörtgen ve karanlık hacmine yerleşen ikinci mekân yani dekor ne kadar gerçekçi ifade edilirse edilsin temsili bir mekân olarak oyuna hizmet eder ve bir illüzyon olarak tanımlanırdı. Oysaki modern sanatın içeriği bilinen geleneksel tüm kodları reddederek geçmişle olan bağını kesti. Modern resim ve heykelde ortaya çıkan akımlar birbirine karşı yeni manifestolar oluştururken bir anlamda sanatın özgürleşme tarihi de yazıldı. Bunun yansıması olarak tiyatro ile seyirci arasındaki birinci katmanda yer alan oyuncu ve metnin hiyerarşisi yerine, metnin plastik bir dille ifade edilişi denendi. Topyekûn bir değişimin bir anda gelişebilmesi mümkün olamayacağından önce tiyatro binaları yani mimari yapının işlevi ve dolayısıyla seyirci ve oyun alanının sınırları, ardından oyuncunun bedeni ve dili ile olan öznel ilişkisi, metnin içeriği ve biçimsel sorgusu, dekor ve kostümün bağımsız bir ifade aracı olarak dile gelmesi, avangart sanatın sıra dışı sanatçılarının sahne tasarımı alanındaki üretimleriyle ivme kazandı. Bugün hala kendi disiplininde dünyaca bilinen birçok sanatçının spesifik olarak yaptıkları sahne tasarımları göz önüne alındığında tiyatro tarihinin en özel prodüksiyonları oldukları görülür. Bu makalede yirminci yüzyılın ilk çeyreğine odaklanılarak sanat akımları doğrultusunda sanatçıların nasıl bir sahne estetiği yarattığı ve resimdeki mekân algısı ile sahnede yaratılan soyut mekân tasarımı arasında nasıl bir ilişki olduğu araştırılacak ve bunun scenography (senografi) tarihinde bir uzam araştırmasına nasıl dönüştüğü ortaya konacaktır.
从绘画空间到戏剧空间:20 世纪第一季度的舞台设计艺术家
世纪艺术的冲击带来了对表演艺术全新语言的探索,就像在艺术和思想史的各个领域一样。自古以来,舞台设计一直被视为戏剧文本第一页上视觉世界的对应物,它以文学的形式描述了戏剧的氛围。根据亚里士多德的《诗学》,空间和时间的统一问题仅限于不可改变的规则。第二空间,即剧场建筑矩形黑暗空间中的装饰,无论表现得多么逼真,都是作为戏剧的代表空间,被定义为一种幻觉。然而,现代艺术的内容摒弃了所有已知的传统准则,切断了与过去的联系。现代绘画和雕塑中出现的各种运动相互对立,创造了新的宣言,从某种意义上说,艺术解放的历史已经被书写。作为对这一现象的反映,在剧场和观众之间的第一层不再是演员和文本的等级制度,而是尝试用造型语言表达文本。由于变革不可能一蹴而就,首先是剧场建筑的功能,即建筑结构,进而是观众和演出场地的界限,然后是演员与其肢体和语言的主观关系,对文本内容和形式的质疑,装饰和服装作为一种独立表达方式的表现,这些都随着前卫艺术领域非凡艺术家的舞台设计作品而获得了发展。时至今日,许多艺术家的具体舞台设计仍在各自领域享誉世界,他们的作品堪称戏剧史上最特别的作品。本文将以二十世纪第一季度为中心,探讨艺术家们根据艺术运动创造了怎样的舞台美学,绘画中的空间感知与舞台上的抽象空间设计之间存在怎样的关系,以及这如何转化为舞台美术史上的空间研究;
本文章由计算机程序翻译,如有差异,请以英文原文为准。
求助全文
约1分钟内获得全文 求助全文
来源期刊
自引率
0.00%
发文量
0
×
引用
GB/T 7714-2015
复制
MLA
复制
APA
复制
导出至
BibTeX EndNote RefMan NoteFirst NoteExpress
×
提示
您的信息不完整,为了账户安全,请先补充。
现在去补充
×
提示
您因"违规操作"
具体请查看互助需知
我知道了
×
提示
确定
请完成安全验证×
copy
已复制链接
快去分享给好友吧!
我知道了
右上角分享
点击右上角分享
0
联系我们:info@booksci.cn Book学术提供免费学术资源搜索服务,方便国内外学者检索中英文文献。致力于提供最便捷和优质的服务体验。 Copyright © 2023 布克学术 All rights reserved.
京ICP备2023020795号-1
ghs 京公网安备 11010802042870号
Book学术文献互助
Book学术文献互助群
群 号:481959085
Book学术官方微信