Testy agregometrii optycznej w diagnostyce trombocytopatii

Abstract

Zaburzenia funkcji płytek krwi (PFD) to rzadko występująca, a zarazem heterogenna grupa chorób należących do skaz krwotocznych. Kompleksowa diagnostyka nieprawidłowej funkcji płytek krwi (PLT), tzw. trombocytopatii — wymaga zastosowania specjalistycznych badań. Złotym standardem diagnostyki PFD jest agregometria optyczna oparta na pomiarze światła widzialnego (LTA). Do próbki badanego osocza bagatopłytkowego dodawany jest w odpowiednim stężeniu określony agonista agregacji PLT (ADP, kwas arachidonowy, kolagen, rystocetyna, epinefryna). Na skutek interakcji z agonistą dochodzi do aktywacji i następczej agregacji płytek krwi. Powstawaniu agregatów płytkowych towarzyszy proporcjonalny wzrost przepuszczalności światła. W pracy przedstawiono zasadę metody LTA wraz z omówieniem podstawowego panelu agonistów agregacji płytek krwi. Ponadto scharakteryzowano mocne strony metody LTA i ograniczenia oraz porównano ją z pozostałymi alternatywnymi metodami diagnostyki PFD.