Başkanlık Sistemi ve Türk Kamu Yönetiminde Profesyonel Kent Yöneticiliğinin Uygulanabilirliği

Abstract

Yerel yonetimlerde yonetim strateji ve yontemleri ulke, bolge ve yonetim kulturundeki farkliliklar kadar degiskenlik gostermektedir. Merkezi yonetimlerin “Uniter” ya da “Federal" anlayisi benimsemelerine ya da yonetim sistemi olarak Baskanlik ve Yari baskanlik sistemini benimsemelerine gore yerel yonetimlerde gorece farkli yerel yonetim yapilari ile karsilasilmaktadir. Demokrasi anlayisinin yayginligi ve yansimasi baglaminda, gerek merkezi yonetim yapilanmasi, gerekse yerel yonetim yapilanmasi ve iliskileri acisindan ABD, basarili yonetim model ve deneyimleri sunmaktadir. Merkez/Eyalet/Yerel olmak uzere uc kademeli yonetim anlayisi sunan ABD yonetim yapisi, Baskanlik Sisteminin basat uygulayicilarindan biri olarak yerel yonetimlerde yasama ve yurutme organlari ile ozgun bir yapi sunmaktadir. 20 yy baslarindan itibaren yerel yonetimler, yerel sorunlarini vatandas lehine etkin bir sekilde cozen “Profesyonel Kent Yoneticisi” yerel yonetim modellerinin basarili uygulamalariyla one cikmistir. Bu model, secilmis yerel yoneticilerin temsil gorevlerinin onemi yaninda, gunluk yerel hizmetlerin ifasi icin gerek duyulan dinamik gucun surdurulebilir olmasini da hedeflemektedir. Baskanlik sisteminde oldugu gibi secilmisler tarafindan atama yapilarak gorevlendirilen profesyonel yoneticilik uygulamasi, ABD yerel yonetimlerinde ve diger onemli gelismis ulke orneklerinde de benzer uygulamalar ile gorulmektedir. Bu calismada, “Profesyonel Kent Yonetici Modeli” uygulamasi ve basari faktorleri ortaya konulacak ve 16 Nisan 2017 Referandumu ile kabul edilen Baskanlik Hukumet Sistemine gecis surecinde yapilacak kamu yonetimi yeniden yapilanma reformlari kapsaminda yerel yonetim modellerine yonelik alternatif bir uygulama olarak Turk kamu yonetiminde uygulanabilirligi degerlendirilecektir.