BAĞLAMA EĞİTİMİNDE KULLANILAN METOTLARDA PARMAK NUMARALARININ KULLANILMA DURUMU

Abstract

Her çalgıda olduğu gibi bağlamada da metot kullanımı tekniği geliştirmek için çok önemlidir. Metotlarda duruş, oturuş, tutuş, sağ el konumu, tezene tutuşu çoğu zaman fotoğraflar ya da şekillerle gösterilir. Fakat parmak numarası gösterilmesi de diğer unsurlar kadar önemlidir. Çünkü çalgıya teknik hâkimiyet doğru parmak numaralarını kullanabilmeden geçer. Bağlama eğitiminde parmak numaralarının kullanım eksikliği teknik hâkimiyet ve icra açısından önemli bir kusurdur. Doğru parmak numaralarını kullanamamak çalgıya teknik hakimiyeti azaltacağı gibi fazla efor sarf etmeye, sesleri temiz basamamaya, aceliteye yönelik eserlerin çalımında da zorluk yaşanmasına neden olacağı gibi çalan kişinin icrasını olumsuz yönde etkiler. Dolayısıyla bağlama eğitimine yönelik oluşturulmuş bağlama metotlarında parmak numaralarının gösterilmesi bu çalgının eğitimi açısından çok önemlidir. Metotlarda parmak numaraları verilmediği takdirde ya da eğitici kaynaklı farklı parmak numaraları verilmesi durumunda bağlama eğitiminde teknik ve icrasal kusurlar ortaya çıkacağı gibi bu kusurlar çalgıda ilerleyebilmenin önünde büyük bir engel oluşturacaktır. Bu nedenler ile araştırmada Türkiye’de bağlama eğitiminde kullanılan metotlarda yer alan etüt ve türkülerde parmak numarası kullanılma durumunun incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma, betimsel türdedir ve ilgili veriler doküman incelemesi ile elde edilmiştir. Araştırmanın örneklem grubunda başlangıç bağlama öğretimine yönelik olarak yazılanlardan en yaygın olarak kullanıldığı tespit edilen 9 adet uzun sap bağlama metodu oluşturmaktadır. Araştırma bulguları doğrultusunda, başlangıç bağlama öğretimine yönelik olarak yazılanlardan uzun sap bağlama metotlarının büyük bir kısmında yer alan etütlerde ve türkülerde parmak numarası kullanıldığı sonucuna ulaşılmıştır.