{"title":"Preliminary research on the occurrence of protozoa of the genus Theileria in ticks in Eastern Poland","authors":"A. Kloc","doi":"10.26444/monz/145060","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Streszczenie Wprowadzenie i cel pracy. Pierwotniaki z rodzaju Theileria przenoszone przez kleszcze wywołują ciężkie jednostki chorobowe u zwierząt, głównie przeżuwaczy. Celem badań była ocena występowania pierwotniaków Theileria spp. u kleszczy z gatunku Ixodes ricinus i Dermacentor reticulatus pozyskanych na terenie Lubelszczyzny. Materiał i metody. Materiał do badań stanowiła grupa 30 napitych samic kleszczy zdjętych z ciał żywicieli. Samice w warunkach laboratoryjnych złożyły jaja, z części z nich wylęgły się larwy. Wyizolowany materiał genetyczny z samic, jaj i larw został poddany analizie przy użyciu łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR) z wykorzystaniem primerów specyficznych względem pierwotniaków z rodzaju Theileria. Wyniki. W grupie 30 samic kleszczy oznaczono 15 samic z gatunku Ixodes ricinus i 15 samic z gatunku Dermacentor reticulatus. Łącznie samice złożyły 6720 jaj, przy czym z 2440 jaj wykluły się larwy (36,31%). Zarówno jaja, jak i larwy zostały przebadane w pulach po 20 sztuk. W badanym materiale DNA wyizolowanym z samic, jaj i larw nie wykryto pierwotniaków Theileria spp. Wnioski. Jak dotąd nieliczne badania dotyczyły występowania pierwotniaków Theileria spp. w krajowych kleszczach, dlatego podjęte badania miały na celu dostarczyć nowych informacji na ten temat. Nie stwierdzono obecności ww. pierwotniaków w materiale genetycznym wyizolowanym z samic, jaj i larw kleszczy z gatunku I. ricinus i D. reticulatus. Uniemożliwiło to wnioskowanie na temat potencjalnej roli transmisji transowarialnej jako drogi szerzenia się Theileria spp. w środowisku. Podsumowując, uzyskane wyniki nie potwierdziły udziału powszechnie występujących w Polsce kleszczy w przenoszeniu Theileria spp.","PeriodicalId":387674,"journal":{"name":"Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu","volume":"33 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2021-12-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.26444/monz/145060","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Abstract
Streszczenie Wprowadzenie i cel pracy. Pierwotniaki z rodzaju Theileria przenoszone przez kleszcze wywołują ciężkie jednostki chorobowe u zwierząt, głównie przeżuwaczy. Celem badań była ocena występowania pierwotniaków Theileria spp. u kleszczy z gatunku Ixodes ricinus i Dermacentor reticulatus pozyskanych na terenie Lubelszczyzny. Materiał i metody. Materiał do badań stanowiła grupa 30 napitych samic kleszczy zdjętych z ciał żywicieli. Samice w warunkach laboratoryjnych złożyły jaja, z części z nich wylęgły się larwy. Wyizolowany materiał genetyczny z samic, jaj i larw został poddany analizie przy użyciu łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR) z wykorzystaniem primerów specyficznych względem pierwotniaków z rodzaju Theileria. Wyniki. W grupie 30 samic kleszczy oznaczono 15 samic z gatunku Ixodes ricinus i 15 samic z gatunku Dermacentor reticulatus. Łącznie samice złożyły 6720 jaj, przy czym z 2440 jaj wykluły się larwy (36,31%). Zarówno jaja, jak i larwy zostały przebadane w pulach po 20 sztuk. W badanym materiale DNA wyizolowanym z samic, jaj i larw nie wykryto pierwotniaków Theileria spp. Wnioski. Jak dotąd nieliczne badania dotyczyły występowania pierwotniaków Theileria spp. w krajowych kleszczach, dlatego podjęte badania miały na celu dostarczyć nowych informacji na ten temat. Nie stwierdzono obecności ww. pierwotniaków w materiale genetycznym wyizolowanym z samic, jaj i larw kleszczy z gatunku I. ricinus i D. reticulatus. Uniemożliwiło to wnioskowanie na temat potencjalnej roli transmisji transowarialnej jako drogi szerzenia się Theileria spp. w środowisku. Podsumowując, uzyskane wyniki nie potwierdziły udziału powszechnie występujących w Polsce kleszczy w przenoszeniu Theileria spp.