Sekularyzacja i tożsamość religijna w krajobrazie religijnym Nigerii

Abstract

W niniejszym artykule dowodzę, że sekularyzacja nie jest pojęciem uniwersalnym; jest to pojęcie zachodnie, którego podstawę do rozważań teoretycznych stanowi jego kontekst społeczny i egzystencjalny. Twierdzę też, że kolonializm i religie misyjne wniosły do Afryki własny rodzaj myśli sekularyzacyjnej, bowiem gdy na Zachodzie toczyła się na ten temat debata, kraje afrykańskie znajdowały się pod rządami kolonialnymi. Posługując się metodami interdyscyplinarnymi, pokazuję, że pojęcie odrodzenia religii po zimnej wojnie, a zwłaszcza po wydarzeniach z 11 września, którym przeniknięta jest zachodnia debata, również nie może mieć charakteru uniwersalnego, ponieważ w Afryce, a w szczególności Nigerii, sekularyzacja w ogóle nie miała miejsca. Na przykładzie Nigerii pokazuję, że od czasów kolonialnych religia nadal odgrywa kluczową rolę w polityce tożsamości i nie widać żadnych oznak osłabienia takiego stanu rzeczy. To jednak wypaczyło tożsamość, a w konsekwencji wpłynęło na jedność narodową i rozwój. Złożoność nigeryjskiej konstytucji w kwestii świeckiego statusu kraju jeszcze bardziej zdestabilizowała i tak już niestabilną politykę. Jeśli możliwe jest ustanowienie rozsądnej tożsamości narodowej, obecna konstytucja powinna zostać zmodyfikowana w taki sposób, aby zrobić miejsce dla niejednoznacznego statusu świeckiego.