TARİHÎ TIP METİNLERİNDE DİL VE ÜSLUP

Abstract

Her eserin kendine ozgu bir dil malzemesi vardir. Bu dil malzemesini yazarlar ve s â irler kendi usluplariyla zenginlestirirler. Bu sebepten dolayi her calismanin dil ve uslup ozelligi farkli bir sekilde ortaya cikmaktadir. Bu durum tarihi tip metinleri icin de soz konusudur. Hekimler ele aldiklari konulari edindikleri bilgi ve tecrubeyle ortaya koymuslardir. Bu eserlerde cok farkli unsurlar ortaya kondugu gibi ayni zamanda benzer ozellikler de gorulmektedir. Osmanli donemi tip eserleri telif ve tercume eserler olarak karsimiza cikmaktadir. Bu eserler cogunlukla farmakoloji alaninda yazilmistir. Konu ayni oldugu icin ortak noktalarin da cok olmasi dogal bir durumdur. 14. yuzyildan 19. yuzyila kadar yazilmis tip metinleri icinde sozluk bilimi, anlam bilimi, cumle bilgisi, sekil bilgisi vd. hususlar bakimindan zengin bir dil yadig â ri bulunmaktadir. Bu zenginlik; arastirmacilarin tarihi tip metinleriyle yogun bir sekilde ilgilenmesine zemin hazirlamistir. Bu calismada Osmanli donemi tip metinleri nasil ele alinmistir; bu sorunun cevabi aranmistir. Her yuzyila ait tip metinlerinden bazilari incelenmistir, ortaya cikan netice farkli basliklar altinda degerlendirilmistir. Her baslik icin ornekler siralanmistir. Tum bu calismalarin Turkcenin soz varligina katkisi ortaya konmustur.