Landelijke bewoning uit de volle middeleeuwen in Herk-de-Stad (prov. Limburg).

Abstract

Zie punt 4. Voor een verklaring ervan wordt verwezen naar de inleiding. fen door de heer Paul Vangeel. Hij verwittigde onmiddellijk de heer Luc Van Impe, werkleider aan het IAP. Na een bezoek ter plaatse werd besloten een opgraving op te starten voorafgaand aan de werken, waarbij ook de meer westelijk gelegen percelen in het onderzoek werden gesloten. De site bevindt zich op ongeveer 270 m van de Sint-Martinuskerk, kort bij de loop van de Oude Herk. Zij is volgens de Bodemkaart van België ingeplant op matig gleyige zandleemgronden. De eerste, voor de nieuwbouw gegraven sleuf, mat 35 op 30 m, en was vrij ongelijk uitgehaald. Hoewel het daardoor moeilijk bleek goed zicht te krijgen op de grondsporen, was één zaak onmiddellijk duidelijk: de site herbergde sporen uit de volle middeleeuwen die een verder onderzoek verantwoordden. Derhalve werd een tweede werkput van 20 op 68 meter ten westen van de eerste werkput uitgezet. In totaal werd van begin september tot einde oktober 1990 met een team van vier arbeiders een oppervlakte van 2400 m onderzocht. Het enige ijzertijdspoor (fig. 2 :1) buiten beschouwing gelaten, kan gesteld worden dat het terrein pas ergens in de 11de eeuw als nederzettingsplaats in gebruik werd genomen (fig. 2: 2 en 3). De volmiddeleeuwse sporen verschenen in de twee werkputten. In de oostelijke werkput is een duidelijke concentratie van paalsporen aanwezig, die zelfs het bestaan van een gebouw in die zone doet vermoeden zonder dat de individuele paalkuilen aangeduid kunnen worden. Verder zijn daar nog een aantal verspreide kuilen aanwezig. In de westelijke werkput is de densiteit van sporen nog groter, vooral aan de zijde van de stad. Daar zijn niet alleen kuilsporen geregistreerd maar ook grachten. Uit de tientallen sporen kan slechts één gebouwgrondplan gedistilleerd wotden (fig. 3). Sommige paalsporen en