Metody tworzenia analiz zmian w zagospodarowaniu przestrzennym w trybie art. 32 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w oparciu o dokumenty sporządzane przez gminy

Abstract

Abstrakt Analiza zmian w zagospodarowaniu przestrzennym, ocena postępów w opracowywaniu planów miejscowych i opracowanie wieloletnich programów ich sporządzania w nawiązaniu do ustaleń studium opracowywana w trybie art. 32 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest dokumentem, który w założeniu odgrywać ma ważną rolę w ocenie aktualności realizowanej polityki przestrzennej gminy oraz aktualności miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Jej główna funkcja – ocena – polega na zbadaniu skali zmian w zagospodarowaniu przestrzennym i wynikającej z tego potrzeby dokonywania korekt obowiązujących aktów planowania przestrzennego. Analiza ta ma także zawierać ocenę postępów w opracowywaniu planów miejscowych i ustalać wieloletnie programy ich sporządzania. Artykuł jest przeglądem różnych metod tworzenia analiz zmian w zagospodarowaniu przestrzennym poprzez analizę zawartości przygotowywanych przez samorządy dokumentów. Badanie wykazało, że w zdecydowanej większości przypadków analizy te mają charakter ułomny, niewiele wnoszący do gospodarowania przestrzenią w gminie. Są one nierzadko atrapą dokumentu planistycznego, który ma za zadanie spełnić podstawowy ustawowy wymóg – być. Jednocześnie wskazać należy, że na drugim biegunie znajdują się mądre, przemyślane i wnikliwe opracowania, z których wynikają dla władz konkretne wnioski i powiązane z nimi zadania. W podsumowaniu artykułu zawarto także rekomendacje metodyczne dotyczące tworzenia analiz zmian w zagospodarowaniu przestrzennym. Ich źródłem są najlepsze zastosowane przez gminy rozwiązania oraz doświadczenia własne autora.