Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin DKAB Derslerine Yönelik Değerlendirmeleri

Abstract

Bu araştırmanın konusu Ege Bölgesi sınırları içinde örgün eğitim kurumlarında öğrenim gören öğrencilerin Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi eğitim-öğretim sürecine ilişkin tutumları ve kazanımlarıdır. Araştırma, Ege Bölgesi’nin kendine özgü dini, siyasi ve sosyal yapısı içinde öğrencilerin, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersine yükledikleri anlam, bu dersten beklentileri, öğrenim sürecinden elde ettikleri kazanımları ve kazanımlarının davranışa dönüşmesi düzeyi boyutları çerçevesinde ele alınmıştır. Çalışmada nitel araştırma yöntemleri kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Ege Bölgesi’nin il, ilçe ve köylerinde ilköğretim ve ortaöğretim kurumlarında görev yapan altmış dört Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmeni oluşturmaktadır. Gönüllülük esasıyla belirlenen altmış dört öğretmenle birebir derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Görüşmeler için açık uçlu sorular hazırlanmış, görüşmeler sonucunda elde edilen veriler içerik analizi yöntemiyle analiz edilmiştir. Yapılan araştırma sonucunda Ege Bölgesi’nin kendi içinde iç, batı ve kıyı Ege olarak ifade edilebilecek kısımlarında din eğitimi-öğretimi süreçlerine olan öğrenci tutumlarının değişkenlik gösterdiği kanısına varılmıştır. Öğrencilerin kazanımları, derste öğrendikleri bilginin içselleştirilmesi ve davranış olarak öğrencinin yaşamına yansıması da aynı şekilde farklılaşmaktadır. Bölgenin sosyal, siyasi ve toplumsal yapısı, yaşam tarzı, toplumun dine yüklediği anlam, ailelerin din eğitimi-öğretimine tutumları ve dersten beklentilerinin bu değişimde önemli rol oynadığı görülmektedir. Bölgenin daha geleneksel yaşam tarzının benimsendiği kısımlarında öğrencinin Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi eğitim-öğretim sürecine ilişkin daha müspet yaklaşım içinde olduğu bu doğrultuda öğrencilerin beklentilerinin ve kazanımlarının olumlu yönde arttığı sonucuna varılmıştır. Bölgenin daha seküler yaşam tarzının hâkim olduğu kısımlarında ise akademik eğitim-öğretimin öncelendiği, öğrencinin de Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi eğitim-öğretim sürecinden beklentisinin olumsuz etkilendiği anlaşılmıştır. Bu yaklaşıma bağlı olarak kazanımların ve bilginin davranışa dönüşmesinin sınırlı olduğu, sorunun çözümü için bazı adımların atılmasına gereksinim duyulduğu sonucuna ulaşılmıştır.