Jak opisywać słuchowisko radiowe? Od refleksji międzywojennej do najnowszych ujęć badawczych

Abstract

Autor zaprezentowanego tekstu próbuje uchwycić fenomen objaśniania zjawiska słuchowiska radiowego, który uobecnia się w tekstach poświęconych sztuce słuchowiskowej. Zjawisko to odsyła do początków polskiej myśli radioznawczej i przynależnych jej form opisu: traktatów, a także poematów i manifestów. To te formy, w poetycki i ekspresyjny sposób, ujmowały radiowe fascynacje poszczególnych twórców doby dwudziestolecia międzywojennego. Ten styl zdaje się powracać w najnowszych radioznawczych pracach dwóch autorów: Jacka Kopcińskiego i Eweliny Godlewskiej-Byliniak. Inaczej rozumieją oni ideę komunikacji słuchowiskowej: J. Kopciński koncentruje się na warstwie literackiej, a E. Godlewska-Byliniak opisuje i interpretuje niejednoznaczną sferę akustyczną. Autor artykułu zestawia zaproponowane teorie z wybranymi przykładami najnowszych polskich słuchowisk.