{"title":"Prawidłowe postępowanie członków Zespołów Ratownictwa Medycznego w sytuacjach trudnych","authors":"Iwona Bachman, Beata Małecka","doi":"10.21784/iwp.2022.008","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Wstęp. Praca w Zespołach Ratownictwa Medycznego to stresująca i odpowiedzialna służba. Medycy na co dzień stykają się z trudnymi sytuacjami. Podejmują ważne decyzje, patrzą na ludzki ból i cierpienie. Są świadkami śmierci i nowego życia. Ratują, pomagają, leczą a przy tym wszystkim są tylko ludźmi kierującymi się emocjami, potrzebującymi wypoczynku, a niekiedy wsparcia. \nCel. Celem badań była ocena prawidłowego postępowania członków Zespołów Ratownictwa Medycznego w sytuacjach trudnych. \nMateriał i metody. Grupę badawczą stanowiło 120 osób, członków Zespołów Ratownictwa Medycznego. Użyta metoda – sondaż diagnostyczny, narzędzie badawcze – autorski kwestionariusz ankiety. Do obliczeń zależności pomiędzy kilkoma poziomami zmiennych zastosowano test Chi Kwadrat Pearsona. Przedstawiono w pracy analizy tablic krzyżowych, gdzie zachodziła różnica istotna statystycznie czyli relacja pomiędzy jedną zmienną a drugą. \nWyniki. W przeprowadzonym badaniu wzięły udział kobiety – 19 osób i mężczyźni 101 osób. Ankietowani wskazali, że sytuacje najbardziej traumatyczne, to nagłe zdarzenia z udziałem dzieci. Wyjazdy do zdarzeń z udziałem pacjenta z kategorii \"ładuj i jedź\", przez samych ratowników również są określane, jako sytuacje trudne. Najmniej natomiast problemów, dostrzegają w zdarzeniach z udziałem osób pobudzonych, leczonych psychiatrycznie. \nWnioski. Uzyskane badania wykazały, że pracownicy medyczni bez względu na wykonywany zawód, w sposób szczególny są przygotowywani do pracy w służbach ratowniczych, jednakże w sytuacjach traumatycznych nie zawsze podejmują najbardziej skuteczne działania. \nNa prawidłowe postępowanie członków Zespołów Ratownictwa Medycznego w wybranych sytuacjach trudnych ma wpływ czas pracy i wypoczynek, nie ma natomiast wpływu wiedza i doświadczenie zawodowe oraz wiek, a także płeć. Decyzja o zawodzie, podjęta w późnym wieku oraz wiek rozpoczęcia pracy w Zespole Ratownictwa Medycznego, również nie wpływają na działania ratownicze podejmowane w sytuacjach traumatycznych.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"11 24 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2022-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Innowacje w Pielęgniarstwie","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.008","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Abstract
Wstęp. Praca w Zespołach Ratownictwa Medycznego to stresująca i odpowiedzialna służba. Medycy na co dzień stykają się z trudnymi sytuacjami. Podejmują ważne decyzje, patrzą na ludzki ból i cierpienie. Są świadkami śmierci i nowego życia. Ratują, pomagają, leczą a przy tym wszystkim są tylko ludźmi kierującymi się emocjami, potrzebującymi wypoczynku, a niekiedy wsparcia.
Cel. Celem badań była ocena prawidłowego postępowania członków Zespołów Ratownictwa Medycznego w sytuacjach trudnych.
Materiał i metody. Grupę badawczą stanowiło 120 osób, członków Zespołów Ratownictwa Medycznego. Użyta metoda – sondaż diagnostyczny, narzędzie badawcze – autorski kwestionariusz ankiety. Do obliczeń zależności pomiędzy kilkoma poziomami zmiennych zastosowano test Chi Kwadrat Pearsona. Przedstawiono w pracy analizy tablic krzyżowych, gdzie zachodziła różnica istotna statystycznie czyli relacja pomiędzy jedną zmienną a drugą.
Wyniki. W przeprowadzonym badaniu wzięły udział kobiety – 19 osób i mężczyźni 101 osób. Ankietowani wskazali, że sytuacje najbardziej traumatyczne, to nagłe zdarzenia z udziałem dzieci. Wyjazdy do zdarzeń z udziałem pacjenta z kategorii "ładuj i jedź", przez samych ratowników również są określane, jako sytuacje trudne. Najmniej natomiast problemów, dostrzegają w zdarzeniach z udziałem osób pobudzonych, leczonych psychiatrycznie.
Wnioski. Uzyskane badania wykazały, że pracownicy medyczni bez względu na wykonywany zawód, w sposób szczególny są przygotowywani do pracy w służbach ratowniczych, jednakże w sytuacjach traumatycznych nie zawsze podejmują najbardziej skuteczne działania.
Na prawidłowe postępowanie członków Zespołów Ratownictwa Medycznego w wybranych sytuacjach trudnych ma wpływ czas pracy i wypoczynek, nie ma natomiast wpływu wiedza i doświadczenie zawodowe oraz wiek, a także płeć. Decyzja o zawodzie, podjęta w późnym wieku oraz wiek rozpoczęcia pracy w Zespole Ratownictwa Medycznego, również nie wpływają na działania ratownicze podejmowane w sytuacjach traumatycznych.