Carl Wernicke i jego wkład w rozwój neurologii

Abstract

Celem niniejszej publikacji jest przyblizenie dorobku naukowego Carla Wernickego (1848–1905), jednego z najwybitniejszych neurologow XIX wieku. Wernicke urodzil sie w Tarnowskich Gorach, jednak wiekszośc swojego doroslego zycia spedzil we Wroclawiu, gdzie studiowal na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Fryderyka Wilhelma, a potem — po kilku latach pracy w berlinskim szpitalu Charite — piastowal stanowisko prymariusza we wroclawskim Szpitalu Wszystkich Świetych i dyrektora Kliniki Psychiatrycznej i Chorob Nerwowych. Jako lekarz i naukowiec wniosl znaczący wklad w rozwoj owczesnej neurologii i psychiatrii. Jego doskonala znajomośc anatomii mozgu pozwalala na formulowanie śmialych tez, znacznie wyprzedzających twierdzenia wspolczesnych mu badaczy. Jego nazwisko wiąze sie z wieloma nazwami eponimicznymi; najbardziej znane z nich to „afazja sensoryczna Wernickego” i „ośrodek mowy Wernickego”. Pozostawil po sobie bogaty dorobek naukowy w postaci licznych publikacji o pionierskim charakterze. To wlaśnie jemu przypisuje sie stworzenie tak zwanej wroclawskiej szkoly neuropsychiatrii, ktorej inicjatorem byl jego nauczyciel Heinrich Neumann.