Ahmed-i Dâ’î’nin Terceme-i Tezkiretü’l-Evliyâ’sı

Abstract

Ferîdüddîn-i Attâr tarafından 617 / 1220 yılında Farsça kaleme alınan Tezkiretü’l-Evliyâ birçok dile çevrilmiştir. Türkler arasında da ilgi gören eserin Türkçe tercümeleri yapılmış ve bu tercümelerden biri de Ahmed-i Dâ’î’ye aittir. XIV. yüzyıl sonu ile XV. yüzyıl başında yaşayan Ahmed-i Dâ’î, Eski Anadolu Türkçesi döneminin önde gelen şahsiyetlerindendir. Çok sayıda edebî ve ilmî eseri olan Dâ’î’nin Terceme-i Tezkiretü’l-Evliyâ adlı eseri, Eski Anadolu Türkçesi dönemi özelliklerini gösteren bir eser olup harekeli nesih ile yazılmıştır. Ahmed-i Dâ’î, tercümesini Karaca Bey’in isteği üzerine II. Murad adına yapmıştır. Ferîdüddîn-i Attâr’ın Tezkiretü’l-Evliyâ’sında 72 veli yer almaktadır. Ahmed-i Dâ’î tercümesinde yirmi bir veliye yer vermiştir ve bunlardan yirmisi Ferîdüddîn-i Attâr’ın eserinde de yer almaktadır. On yedinci sırada yer alan İmâm-ı Ebû Yûsuf-ı Kâdî sadece tercümede olup asıl metinde yer almamaktadır. Eserin şu ana kadar tespit edilen tek nüshası Süleymaniye Kütüphanesi, Serez 1800 numarada kayıtlıdır. Bu çalışmanın ilk bölümünde tezkire geleneği hakkında kısa bir bilgi verilerek Ahmed-i Dâ’î’nin hayatı ve eserlerine değinildi. Ahmed-i Dâ’î’nin Terceme-i Tezkiretü’l-Evliyâ’sının yazma nüshası ve içeriği tanıtıldı.