HASTA GÜVENLİĞİ KÜLTÜRÜ: BİR EĞİTİM ARAŞTIRMA HASTANESİ ÖRNEĞİ

Abstract

Bu çalışmanın amacı bir eğitim araştırma hastanesi sağlık çalışanlarının hasta güvenliği kültürü olumlu algı düzeylerini incelemektir. Bu çalışma kesitsel ve tanımlayıcı türde bir araştırmadır. Araştırma İstanbul ilinde bir eğitim ve araştırma hastanesinde çalışan yaşları 19 ile 63 yaş arasında değişen 326 sağlık çalışanı ile yürütülmüştür. Hastanedeki güvenlik kültürü, Sağlık Araştırma ve Kalite Ajansı (AHRQ) tarafından geliştirilen ve Hasta Güvenliği Kültürü Hastane Anketi Türkçe versiyonu kullanılarak değerlendirilmiştir. Çalışma grubunun seçiminde olasılığa dayalı olmayan kolayda örnekleme yöntemi seçilmiştir. Araştırma öncesinde gerekli örneklem büyüklüğü G*Power (3.1.9.7) programı kullanılarak incelenmiştir. Güç analizinde %95 güven (1-α), 0,05 (α) anlamlılık düzeyinde, %95 test gücü (1-β) ve d=0.56 (orta etki) etki büyüklüğü, çift kuyruklu iki bağımsız ortalamalar arasındaki fark t testi (iki grup) analizine göre en küçük örnek sayısı 104 olarak belirlenmiştir. Eksik veri veya düzensiz yanıt beklentisine dayanarak 326 katılımcıdan veri toplanmıştır. Tüm istatistiksel analizler için Windows için IBM SPSS (Statistical Package for Social Sciences) 24 sürümü paket programı kullanılmıştır. Sonuçlar %95’lik güven aralığında, α=0.05 anlamlılık düzeyinde değerlendirilmiştir. Hasta güvenliği kültürüne ilişkin olumlu algı için genel ortalama puan %50,62±13,3(%95 güven aralığı: 50,62-52,07). 12 boyut arasında tek güçlü yön olarak tanımlayan olumlu yanıt yüzdesinin en yüksek olduğu boyut, hastane ünite içi ekip çalışmasıdır. Zayıf yönler olarak tanımlanan boyutlar ise sırası ile personel sağlama, hataya karşı cezalandırıcı olmayan yanıt, hataların raporlanma sıklığı, iletişimin açık tutulması, hastane müdahaleleri ve değişim ile hatalar hakkında geribildirim ve iletişimdir. Birçok sağlık çalışanı, kurumlarındaki hasta güvenliği kültürüne yönelik olumsuz algılara sahiptir. Hastane yöneticilerinin, hasta güvenliğine en yüksek önceliğin verilmesi ve önleyici yaklaşımların teşvik edilmesi yoluyla karşılıklı güvene dayalı, açık iletişimi esas alan pozitif bir güvenlik kültürü yaratmaları gerekir.