Jezus i jedność Kościoła w Apokalipsie św. Jana

Abstract

Kościół jest jednym z centralnych tematów Apokalipsy1. W swoim komentarzu Augustyn Jankowski stwierdza dobitnie: „Jest on stawką, o jaką toczy się walka Szatana z Bogiem”2. W Apokalipsie do ukazania rzeczywistości Kościoła, obok używanego w księdze rzeczownika ἐκκλησία, użyto szeregu symboli, a także scharakteryzowano wspólnotę chrześcijan poprzez ukazanie jej w działaniu: w wierności słowu, w wytrwałości w ucisku, w dobrych czynach oraz sprzeciwie wobec religijnego synkretyzmu, bałwochwalstwa i kultu państwa3. Autor Apokalipsy ukazuje Kościół w dwóch aspektach: jako Kościół doczesny, czyli społeczność, która wierzy, walczy, podlega próbom, doznając przy tym nieustannej pomocy ze strony Chrystusa, oraz w aspekcie nadprzyrodzonym i zasadniczo eschatologicznym jako triumfujące dzięki zwycięskiemu Barankowi królestwo4. Henryk Lempa wymienia osiem eklezjologicznych symboli-obrazów Kościoła: „siedem świeczników” (Ap 1, 20), „siedem gwiazd” (Ap 1, 16. 20), „sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych” (Ap 7, 4–8; 14, 1–5), „wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć” (Ap 7, 9), „dwóch świadków” (Ap 11, 3–6), „Niewiasta obleczona w Słońce” (Ap 12, 1), „Oblubienica – Małżonka Baranka” (Ap 19, 7) oraz