PENGUASAAN MURID TENTANG PENGGUNAAN IMBUHAN MeN-, di- DAN BeR- DALAM PENULISAN KARANGAN RESPONS TERBUKA

Abstract

Kata berimbuhan mudah ditemui dalam mana-mana bentuk penulisan kerana morfem imbuhan yang diimbuhkan pada kata dasar akan membentuk kata kerja aktif transitif, tak transitif dan penanda pasif bagi ayat yang dibina. Walaupun sering digunakan dalam penulisan, pengimbuhan yang tidak tepat boleh mengganggu kegramatisan bahasa Melayu standard. Berdasarkan analisis kandungan terhadap 31 teks karangan respons terbuka murid-murid tingkatan empat daripada sebuah sekolah menengah di daerah Tuaran, Sabah, didapati 27 sampel karangan melakukan kesalahan penggunaan imbuhan awalan kata kerja meN- , di-, dan beR- . Kelemahan penguasaan varian imbuhan awalan menyebabkan kesalahan morfologi, ejaan dan ketidakgramatisan ayat yang dibina oleh murid. Pada masa yang sama, kesan daripada kelemahan penguasaan imbuhan murid, mereka telah mencipta istilah baharu yang jelas telah melanggar peraturan tatabahasa bahasa Melayu. Oleh itu, kesalahan yang didapati tidak wajar dipandang remeh kerana hal tersebut akan menyebabkan keterbiasaan murid untuk sewenang-wenangnya menggabungkan imbuhan dengan kata dasar bahasa Melayu yang lain tanpa merujuk sistem pengimbuhan yang betul. Malahan, dikhuatiri murid akan melakukan hal yang serupa dalam bentuk imbuhan yang lain. Akhirnya, murid sendiri tidak mengetahui fungsi sebenar proses pengimbuhan. Aspek pengimbuhan merupakan nahu bahasa Melayu yang wajib dikuasai oleh murid kerana agak sukar untuk membina ayat yang tidak melalui proses penerbitan. Bagi menangani masalah penguasaan imbuhan dalam kalangan murid, latih tubi yang berterusan dan pengajaran rumus pengimbuhan perlu didedahkan kepada murid.   It is easy to spot affixes in students’ essays as they formed transitive active verbs, intransitive verbs and passive verbs in their sentences. However, wrong use of affixation could cause ungrammatical use of the standard Malay language. Based on a content analysis of 31 open response essays written by form four students from a secondary school in Tuaran, Sabah, there were errors of affixation with meN-, di-, and beR- found in 27 essays. Improper usage of affix variants has led to morphology error, misspelling and ungrammatical sentences. The lack of knowledge on using appropriate affixes has led students to create new terms which clearly do not follow the rules of Malay grammar. The findings suggest that it should not be taken for granted as it would trigger students to bind affixes with other Malay basic words according to their wish without referring to the proper affixation system. Moreover, they may do the same to other affixes. In the end, students themselves could not figure out the function of affixation.Affixation should be mastered by students as many sentences are built from the process of combining a morpheme with other words. In order to resolve this matter, students need to be taught affixation formula and given continuous exercises.