Islandia

Abstract

Opóźnienie gospodarcze tego odległego zak ątka świata sprawiło, że pierwszą większą (1 MW) elektrowni ę (wodną) uruchomiono dopiero w 1921 r. Przy projektowaniu astępnych siłowni do głosu doszli zwolennicy wykorzystania od nawialnych źródeł energii. Po II wojnie światowej w oparciu o pomoc z planu Marshalla Island i wzięła zdecydowany kurs na hydroi geoenergetyk ę. Dla stopniowego eliminowania paliw organicznych z przemysłu i gospodarstw domowych obni żono ceny energii elektrycznej, a urz ąd enia elektryczne, zwłaszcza grzejne, sprzedawano na korzystnych warun k ch. Kryzys paliwowy lat 70-tych wykazał, że niezależność energetyczn ą kraj ten może osi ągnąć tylko na bazie własnych surowców, w tym przypadku no śników odnawialnych. Trudno ści te spot ęgowało zmniejszenie dostaw radzieckiej ropy w reakcji na o bniżenie ilości wymienianych za ni ą islandzkich śledzi. Jeszcze w ko ńcu ówczesnej dekady połow ę domostw ogrzewano rop ą i węglem, lecz niebawem sytuacja uległa radykalnej zmia nie dzięki postępowi w geotermii. Pierwsza elektrownia geotermalna ruszyła w 1969 r. Siedem lat pó źniej wytwarzano już z wód podziemnych energi ę elektryczną i cieplną w skojarzeniu. W 2010 r. energia z wn ętrza Ziemi zaspokajała 90% potrzeb grzewczych kraju. Wi ększość (ponad 70%) energii elektrycznej wytwarzana jest w hydroelektrowniach, pozostała cz ęść pochodzi z geotermii, paliwa węglowodorowe nie s ą w energetyce wykorzystywane. W ostatnim dwudziesto l ciu produkcja energii elektrycznej wzrosła blisko 4-kro tnie i służyła głównie do pokrycia potrzeb hutnictwa metali. Mimo rozwoju motoryzacji i floty znacznie obni żono import paliw. Szczególnie imponuj ący był 20-krotny wzrost mocy zainstalowanych w elek trowniach geotermalnych; pod wzgl ędem tego potencjału Islandia wysun ęła się na siódme miejsce w świecie za USA, Filipinami, Indonezj ą, Meksykiem, Włochami i Nową Zelandi ą.