Travmatik Akciğer Yaralanmasının Kırık Hastalarında Mortaliteye Etkisi; Politravma Hastaların Retrospektif İncelenmesi.

Abstract

Giriş: Bu çalışmada amacımız akciğer yaralanmasının eşlik ettiği ortopedi travma hastalarının; travma etiyolojilerini, demografik özelliklerini, tedavi yaklaşımlarını, morbitide ve mortalite özellikleri analiz etmektir. Gereç ve Yöntem: 2019-2021 tarihleri arasında Mardin Devlet Hastanesi ortopedi ve travmatoloji ile göğüs cerrahisi kliniğinin birlikte takip edip, tedavisini sürdürdüğü politravma hastalarının kayıtları retrospektif olarak tarandı. Hastaların tamamı çoklu kemik kırığı ile birlikte toraks travmasına sahip olup vital fonksiyonları için yoğun bakım ünitesinde takip edilen hastalardan oluşmaktaydı. Beyin cerrahisi veya genel cerrahisi invaziv müdehalesi ihtiyacı olan hastalar çalışma dışında bırakıldı. Hastaların demografik özellikleri, travma etiyolojileri, etkilenen vücut bölümü, hastanın toraks etkilenme biçimi, kırık özellikleri, uygulanan tedavi ve zamanı, yatış süresi, komplikasyonlar, mortalite özellikleri ve radyolojik verileri hastane bilgi işlem veri tabanından kayıt edildi. Elde edilen verilerin istatistiksel analizi yapıldı. Bulgular: Çalışmaya 40 hasta dahil edildi. Hastaların %72,5’i (n=29) erkek, yaş ortancası 36.5(14-85) yıl idi. Hastaların ortanca yoğun bakım yatış süresi 11.5(2-70) gün idi. Hastalar %57.5 (n=23)’i trafik kazası, %40 (n=16)’ı yüksekten düşme ve %2,5’i (n=1) ise ateşli silah-patlayıcı yaralanmasından oluşmaktaydı. Hastaların %27.5 (n=11)’i beyin cerrahisi, %10 (n=4)’u genel cerrahi patolojileri içermekte idi. En sık skapula kırığı eşlik etmekte idi. Hastaların %30 (n=12)’unda pnömotoraks, %30 (n=12) hastada hemotoraks ve %55 (n=22) hastada da en az bir kot kırığı bulunmaktaydı. Pnömotoraks eşlik etmesi hastaların mortalitesini 1.8 kat (%95 GA: 1.717-1997) artırmaktayken, hemotoraks eşlik etmesinin mortaliteyi 1.9 kat (%95 GA:1.797-2.061) arttırdığı saptandı. Hastaların %67.5 (n=27)’i hasar koruyucu cerrahi ve %32.5 (n=13)’i konservatif tedavi ile takibi yapıldı. İki grup arasında mortalite açısından istatistiksel fark bulunmadı. Sonuç: Toraks yaralanmasının eşlik ettiği kırık hastalarının mortalitesi yüksektir. Cerrahi planlanan hastalara hasar koruyucu cerrahi ilkelerin ışığında tedavi sürdürülmesi sağ kalımı artırabilmektedir.