Sécularisation

Abstract

Sekularyzacja (łac. saecularis ‘świecki’), oznacza zeświecczenie, w sensie ogólnym to występujący w czasach nowożytnych i współczesnych proces społeczno-kulturowy, polegający na emancypacji poszczególnych dziedzin życia społecznego (polityka, życie gospodarcze, nauka, filozofia, kultura, oświata, szkolnictwo, wychowanie) spod wpływu instytucji religijnych i kościelnych. Sekularyzacja oznacza również uwalnianie się jednostek spod wpływu religii i Kościoła. W rezultacie procesu sekularyzacji religie i Kościoły tracą powoli wpływ na różne dziedziny życia indywidualnego i społecznego. Wieloaspektowe definicje sekularyzacji systematyzuje L. Shiner. Choć sekularyzacja jako schemat interpretacyjny jest ciągle przedmiotem dyskusji, jednak mimo swoich braków służy jako narzędzie pozwalające opisać sytuację religii i Kościołów we współczesnym społeczeństwie. Od sekularyzacji należy odróżnić sekularyzm, który oznacza prowadzenie życia „jak gdyby Bóg nie istniał”. Jest on ściśle związany z liberalizmem i relatywizmem etycznym. Sekularyzacja ma swoje odniesienia polityczno-prawne i filozoficzne. Geneza prawno-politycznego pojęcia sekularyzacji jest związana z pokojem westfalskim 1646 r. Termin sekularyzacja w znaczeniu kościelno-prawnym stosowany od XVII w. oznacza wyjęcie lub uwolnienie jakiejś rzeczy, terytorium lub instytucji spod władzy i zależności kościelnej, odebranie i przekształcenie dóbr kościelnych w państwowe. Natomiast filozoficzne pojęcie sekularyzacji wywo-