RADNJE DOKAZIVANJA I POSEBNE ISTRAŽNE RADNJE: TEORIJSKO-PROVEDBENI ASPEKT

Abstract

Prikupljanje potrebnih dokaza i dokazni postupak praktično nije moguće zamisliti bez primjene radnji dokazivanja, kao i posebnih istražnih radnji u odnosu na zakonom propisana krivična djela za koja se može odrediti primjena ovih specifičnih radnji. Zakonom o krivičnom postupku su taksativno propisane opšte dokazne i posebne istražne radnje, kao i restriktivni zakonski uslovi za njihovu primjenu. Nije sporno da od obima i kvalitativne komponente prikupljenih dokaza u istrazi zavisi i položaj tužioca u dokaznom postupku u vezi sa utvđivanjem postojanja određenog krivičnog djela i krivice. Izuzetno važan segment provođenja opštih i posebnih istražnih radnji je zakonitost prikupljanja dokaza i poštovanje osnovnih ljudskih prava i sloboda. Teret dokazivanja je na postupajućem tužiocu koji ima rukovodnu i nadzornu ulogu u istrazi u odnosu na ovlašćena službena lica na planu primjene radnji dokazivanja i prikupljanju potrebnih dokaza. S tim u vezi, u svakom konkretnom slučaju, za primjenu opštih radnji dokazivanja i posebnih istražnih radnji potrebno je zadovoljiti zakonske uslove. Vrlo važan je i provedbeni ili izvršni aspekt u vezi sa iniciranjem i primjenom radnji dokazivanja.