Իրական և միֆական նաիրիների հակադրությունը Եղիշե Չարենցի «Երկիր Նաիրի» վեպում

Abstract

Հոդվածը նվիրված է Եղիշե Չարենցի ,Երկիր Նաիրիե վեպի քննությանը։ Ուսումնասիրվող հիմնախնդիրը առնչվում է վեպում առանցքային կարևորություն ներկայացնող իրական և միֆական նաիրիների հակադրությանը։ Որպես հետազոտական մեթոդ կիրառվել են յունգյան հերմենևտիկայի մեթոդաբանական սկզբունքները և պատմահամեմատական մեթոդը, ինչպես նաև օգտագործվել են սեպագրագիտական և պատմագիտական նորագույն հետազոտությունները։ Նկատվել է, որ ,Երկիր Նաիրիե կապակցությունը վեպում կիրառվել է որպես հայրենիք-բնօրրանի նույնանիշ և ստացել արքետիպային սխեմայի արժեք։ Կարսի անկման գեղարվեստական պատմությունը ներկայացնում է հեղինակ- պատմողը, որը որոնում է պատմական Նաիրի երկրի նյութական-իրական գոյության հիմնավորումները և դրանք փորձում գտնել իր նկարագրած իրականության մեջ. հիմնավորումների բացակայությունը խզում է առաջացնում իրականության ևանցյալի միջև։ Ուսումնասիրությունը կառուցված է հակադրությունների միասնության և պայքարի փիլիսոփայական հայեցակարգով, որի գաղափարական շարժիչը հեղինակային ես-նէ և նրա վերաբերմունքը նկարագրվող իրադարձություններին։ The article is devoted to the examination of the novel “The land of Nairi” by Yeghishe Charents. The problem under study is related to the contrast between real and mythical nairis, which is of key importance in the novel. The methodological principles of Jung’s hermeneutics and the historical-comparative method, as well as the latest cuneiform and historiographic studies, were used as a research method. It is noted that the phrase “The land of Nairi” was used in the novel as a synonym for the motherland-cradle and got the value of an archetypal pattern. The artistic story of the fall of Kars is presented by the author-narrator, who is looking for substantiations of the material and real existence of the historical land of Nairi and tries to find them in the reality he describes։ the absence of substantiations causes a disjuncture between reality and the past. The study is based on the philosophical concept of the unity and the clash of contrasts, the vital engine of which is the author’s ego and his attitude to the events described. Статья посвящена изучению романа Егише Чаренца „Страна Наири”. Исследуемая проблема связана с противопоставлением реального и мифического наири, что имеет ключевое значение в романе. В качестве метода исследования использовались методологические принципы герменевтики Юнга и историко-сравнительный метод, а также новейшие клинописные и историографические исследования. Отмечено, что словосочетание „Страна Наири” использовалась в романе как синоним родине-колыбель и получила значение архетипической схемы. Художественная история падения Карса представлена автором-рассказчиком, который ищет обоснования материально-реального существования исторической страны Наири и пытается найти их в описываемой им действительности: отсутствие обоснований вызывает разрыв между реальностью и прошлым. Исследование построено на философской концепции единства и столкновения противоположностей, жизненным двигателем которой является эго автора и его отношение к описываемым событиям.