Spory w Kościele w Polsce wokół sposobów przyjmowania Komunii św. w dobie pandemii w perspektywie historyczno-teologicznej

Abstract

Doświadczenie czasu pandemii w Kościele w Polsce doprowadziło do intensyfikacji sporów wokół sposobów przyjmowania Komunii św. Różne kręgi, zwłaszcza tradycjonalistyczne, zaczęły propagować niewłaściwą argumentację teologiczną mającą na celu nie tylko podważenie zasadności udzielania Komunii św. na rękę, ale także możliwości ewentualnego zarażenia się wirusami przez Eucharystię. Celem artykułu jest ukazanie genezy tych sporów oraz reakcji Konferencji Episkopatu Polski i poszczególnych biskupów na działania podejmowane przez określone grupy osób bądź pojedyncze osoby rozpowszechniające, zwłaszcza w mediach społecznościowych, błędne poglądy teologiczne.  Po ukazaniu w pierwszej części opracowania istoty sporów oraz po wyodrębnieniu obszarów, do których można sprowadzić najczęściej pojawiające się błędy, w kolejnych częściach artykułu zostanie przedstawiona zarówno argumentacja historyczna, jak i teologiczna odnośnie kwestii udzielania Komunii św. na rękę.  Szerokie spojrzenie na zagadnienie, które w obecnym czasie wydaje się problemem krucjalnym, pozwoli wykazać prawdziwość postawionej we wstępie artykułu tezy. Błędem są bowiem wszelkiego rodzaju próby przeciwstawiania sobie obu form przyjmowania Komunii Świętej – „do ust” czy to „na rękę”. Nacisk w działalności mistagogiczno-katechetycznej Kościoła powinien być położony na to, co należy do istoty, czyli na godnym przyjmowaniu Najświętszego Sakramentu, a nie na absolutyzowaniu samej formy obrzędu. Spory w Kościele w Polsce wokół sposobów przyjmowania Komunii św. w dobie pandemii odsłoniły słabe strony życia Kościoła oraz rozwijające się przez lata nieprawidłowości, a także obnażyły poważne braki w formacji zarówno duchowieństwa, osób konsekrowanych jak i wiernych świeckich. Stąd też domagają się one konstruktywnej odpowiedzi ze strony Kościoła na płaszczyźnie jego pastoralnej działalności.