ROZPOZNANIE LOKALIZACJI WYROBISK PIASKÓW I ŻWIRÓW WZGLĘDEM GRANIC GZWP ORAZ CIEKÓW POWIERZCHNIOWYCH NA OBSZARZE WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO

Abstract

Kopalnie odkrywkowe (wyrobiska), przewidziane do rekultywacji, mogą byc miejscem potencjalnego lokowania kruszyw lub odpadow produkowanych w sektorze gornictwa wegla kamiennego oraz odpadow innych grup. Szerokie zastosowanie w tym procesie mogą miec wyselekcjonowane frakcje odpadow wydobywczych gornictwa wegla kamiennego nalezące do grupy 01. Ten sam material odpadowy moze byc zarowno produktem, jak i odpadem, w związku z czym stosuje sie odmienne przepisy prawne w zalezności od zaklasyfikowania materialu. Celem nadrzednym jest, zeby lokowanie materialu obcego w wyrobisku nie spowodowalo szkody w środowisku. W ramach prezentowanej pracy poddano analizie kopalnie odkrywkowe skal okruchowych w wojewodztwie śląskim, w ktorych są eksploatowane surowce zaklasyfikowane jako piaski i zwiry. Stworzono liste wszystkich eksploatowanych w 2016 r. wyrobisk tych zloz na terenie wojewodztwa. Istotnym zagadnieniem jest rozpoznanie usytuowania czynnych wyrobisk odkrywkowych na tle uwarunkowan stawianych dla lokalizacji skladowisk odpadow. Wyrobiska przeznaczone do potencjalnego przyjmowania materialu odpadowego zweryfikowano pod wzgledem mozliwości usytuowania na obszarach ochronnych zbiornikow wod podziemnych oraz pod wzgledem lokalizacji w dolinach rzek i obszarach narazonych na niebezpieczenstwo powodzi. Te dwa kryteria lokalizacyjne nalezą do kryteriow wykluczających, czyli takich, ktore nalezy bezwzglednie respektowac przy wyborze lokalizacji skladowisk, a tym samym przy wyborze lokalizacji wyrobisk przeznaczonych do wypelniania materialem odpadowym. Efektem pracy jest opracowana mapa rozmieszczenia eksploatowanych wyrobisk piaskow i zwirow z uwzglednieniem ich lokalizacji w stosunku do wod podziemnych. Wyrobiska piaskow i zwirow zlokalizowano na tle granic GZWP, a nie granic ich stref ochronnych. W celu wytypowania obszarow potencjalnie narazonych na niebezpieczenstwo powodzi sprawdzono odleglośc granic kazdego wyrobiska w stosunki do linii najblizszego cieku powierzchniowego. Przyjeto dwa kryteria odleglości wyrobiska do linii cieku: do 500 m oraz do 1000 m. Przedstawione rozpoznanie daje jedynie przyblizony obraz mozliwości lokowania materialu obcego w procesie rekultywacji technicznej ze wzgledu na warunki lokalizacyjne obiektu rekultywowanego.