Walter Benjamin’in Çalışmalarında İletişim ve Tarihin Kurucusu Olarak Dil

Abstract

20. Yüzyıl’ın önemli düşünürlerinden Walter Benjamin kültür, edebiyat, sinema, fotoğraf, Marksizm ve estetik gibi farklı alanlarda yaptığı çalışmalarda Yahudi mistisizminden de etkilenerek dilin kendisini çok önemli bir yerde konumlandırmıştır. Ancak belki de çalışmaları bir izlek üzerinde ve doğrudan bağlantılı olmayıp fragmanlar hâlinde yazıldığından dilin bu çalışmalardaki temel düşünceleri nasıl etkilediğine yönelik tartışmalar görece az işlenmiştir. Bu çalışma ise ilgili boşluğa katkı sunabilmek amacıyla Benjamin’in çalışmalarında dilin nasıl yapılandırıldığına ve bu dil yoluyla iletişimin nasıl mümkün kılınmaya çalışıldığına odaklanmaktadır. Nitel araştırma yöntemiyle gerçekleştirilen çalışmada dilin aslında onun hemen tüm eserlerindeki başat sorunlardan biri olduğu ileri sürülerek Benjamin’in perspektifinden bu dilin kurulmasındaki temel teolojik ve felsefî noktaların birbirleriyle bağlantıları ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Sonuç olarak da dilin kendi başına iletişimi mümkün kıldığı, ancak bu dilin gündelik dilden farklı olarak Yahudi mistisizmindeki kutsal yaratım ânına gönderme yaparak temellendiği görülmüştür. Bu yaklaşımda dil, nesneleri kendi adlarıyla çağırdığından Benjamin’de iletişimin araç değil, amaç olarak yapılandırıldığı görülmüştür.