LACAN VE LEVİNAS'TA DİLİN KURUCU İŞLEVİ

Abstract

Dil düzeni, Levinas için öznenin konumlandığı, temellendiği ve Lacan için de öznenin yeniden oluştuğu düşünce dizgesinde ortaya çıkar. Özne, toplumsal/sembolik düzen tarafından öngörülen terimlerle kategorize edilen sosyal bir öznedir; çünkü ötekiyle sembolik ve toplumsal bir düzeyde ilişki kurar. Öteki ile yüzleştiği zaman, simgesel alanda, dil aracılığıyla kendini gerçekleştirerek kimliğini oluşturur. Özne, varlığın bütünlüğünün egemenliğine karşı, aracılığıyla direniş anları yarattığı bu dilsel düzendir; dolayısıyla dil düzeni, bir uyum ve direnç alanı, bir bütünlük ve sonsuzluk alanıdır. Dil öznenin kendisini bir yasalar ve anlamlar sistemi tarafından bir başkası tarafından düzenlenmiş bulduğu bir düşünce sisteminin temel bir bileşendir. Her iki düşünür için de dil özneler-arasıdır.