Resorption as a sequela of dental trauma – diagnosis and management

Mechaniczne uszkodzenie powierzchni tkanek przyzębia w trakcie m.in. intruzji lub zwichnięcia całkowitego staje się potencjalnym obszarem wystąpienia resorpcji. Celem pracy było przedstawienie na podstawie piśmiennictwa resorpcji patologicznej występującej w zębach stałych u dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem diagnostyki, mechanizmu powstania oraz metod leczniczych. Zwrócono uwagę na jej związek przyczynowo-skutkowy po wystąpieniu urazu. Często przyczyną zgłaszania się do gabinetu stomatologicznego w wieku rozwojowym jest uraz zębów stałych. Resorpcja jest jednym z możliwych poważnych powikłań, która może doprowadzić do utraty zęba. Na podstawie piśmiennictwa przytoczono metody zmniejszające ryzyko jej wystąpienia oraz skutki późnego wykrycia zmiany. Podkreślono istotę wizyt kontrolnych i wyszczególniono niepokojące zmiany kliniczno-radiologiczne mogące świadczyć o istnieniu resorpcji. Przedstawiono schematy leczenia endodontycznego oraz postępowanie w przypadku ankylozy. Podsumowując, resorpcja jako powikłanie po urazie stanowi nieraz ryzyko utraty zęba pomimo prawidłowego zaopatrzenia zęba. Działanie czynnika uszkadzającego wraz z czynnikiem podtrzymującym, jakim jest m.in. infekcja, uniemożliwia samoistną regenerację tkanek przyzębia i skutkuje rozwojem resorpcji, nawet po długim czasie od wystąpienia urazu. Uświadomienie rodziców o istocie wizyt kontrolnych jest ważne dla możliwości wykrycia powikłań w odpowiednim czasie. Słowa kluczowe