Histopathological evaluation of the effects of thymoquinone and resveratrol on the liver in rats administered doxorubicin

Amaç: Ratlarda doksurubisin kaynaklı hepatotoksisite üzerine farklı dozlardaki timokinon ve resveratrolün (5 and 20 mg/kg) etkilerinin patolojik olarak değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 80 erkek Wistar Albino rat kullanıldı. Hayvanlar, kontrol (C, Fizyolojik tuzlu su, PO); doksorubisin (Fizyolojik tuzlu su, PO ve 10. günde 15mg/kg Dox, IP); Timokinon-5 (TQ-5, 5 mg/kg TQ, PO); TQ-20 (20 mg/kg TQ, PO); Resveratrol-5 (5 mg/kg Res, PO, günaşırı); Res-20 (20 mg/kg Res, PO); Dox+TQ-5; Dox+TQ-20; Dox+Res-5 ve Dox+Res-20 olmak üzere 10 gruba ayrıldı. 21 günlük deneme sonunda gruplardan rastgele 6 denek seçildi. Vücut ağırlığı tartıldıktan sonra, ötenazi uygulanan ratların karaciğerleri diseke edildi ve tartıldı. Karaciğer örneklerine rutin doku işleme işlemleri uygulandı. Mikroskobik olarak, hepatositlerde dejenerasyon, nekroz/apoptoz, safra kanalı hiperplazisi, disosiasyon, konjesyon, karyomegali, mononükleer hücre infiltrasyonu, çift çekirdekli hepatosit ve mitoz yönünden incelenerek her bir vaka için karaciğer total lezyon skoru hesaplandı. Bulgular: Dox uygulaması relatif karaciğer ağırlığını arttırırken, TQ ve Res gruplarında Dox kaynaklı artış önlendi (p<0.05). Dox ile artan karaciğer total lezyon skorunun TQ ve Res gruplarında daha düşük olduğu gösterildi (p<0.05). Ancak Dox+TQ-5, Dox+TQ-20 ve Dox+Res-20 grupları nekroz/apoptozda düzelme saptanmadı. Öneri: TQ ve Res (5 ve 20 mg/kg), Dox tarafından indüklenen total karaciğer lezyon skorunu azalttı. TQ ve Res, dejenerasyon ve inflamasyonu azaltmasına rağmen, anahtar kriterlerden biri olan nekroz/apoptoz üzerindeki zayıf koruyucu etkileri, kontrolsüz kullanımları için sınırlayıcı bir neden olarak kabul edildi.