Aort patolojilerinin endovasküler tedavisinde anestezi yönetimi

Amac: Bu calismamizda torakal ve abdominal aort patolojilerin endovaskuler tedavisinde uyguladigimiz anestezi yontemlerini karsilastirmayi ve literatur esliginde tartismayi amacladik. Yontemler: Calismamiz aort anevrizmasi ve aort disseksiyonu tanisi ile endovaskuler tedavi uyguladigimiz toplam 20 hastanin geriye donuk degerlendirilmesiyle gerceklestirilmistir. Hastalarin demografik ozellikleri, Amerikan Anestezi Dernegi (ASA) skorlari, laboratuar degerleri, eslik eden hastaliklar, sigara kullanimi, ejeksiyon fraksiyonu, aort patolojisinin yeri ve tipi kaydedildi. Ayrica uygulanan cerrahi islem, anestezi yontemleri, operasyon sirasinda kullanilan kristalloid, kolloid ve kan urunleri miktarlari, anestezi ve cerrahi suresi, komplikasyonlar ve mudahaleler, yogun bakim unitesi ve hastanede kalis sureleri ile mortalite oranlari kaydedildi. Tum olgulara standart anestezi monitorizasyonu yapildi. Bulgular: Toplam 20 (E=15, K=5) olgu calismamiza dahil edildi. Olgularimizin 16\'si ASA 3 ve 4\'u ASA 4 risk grubundaydi. Torakal endovaskuler aort tamiri (TEVAR) uygulanan hastalarimizin tumune genel anestezi verilirken abdominal endovaskuler aort tamiri (EVAR) uygulanan hastalarimizdan 7 olguya rejyonel, 6 olguya genel anestezi ve bir olguya da sadece sedoaneljezi verilmistir. EVAR uygulanan hastalarin 8\'inde HT varken TEVAR uygulanan hastalarimizin hepsinde HT mevcuttu. Gruplar arasinda kan ve kan urunleri transfuzyonu, preoperatif ve postoperatif hemoglobin, hematokrit, ure ve kreatin degerleri acisindan istatiksel olarak anlamli bir farklilik saptanmadi. Sonuclar: EVAR ve TEVAR uygulamalarinda genel anestezi, rejyonel anestezi, sedoanaljezi esiliginde lokal anestezi hastanin durumuna ve islem yapilacak alana bagli olarak basarili bir sekilde uygulanabilmektedir.