SAHÎHAYN VE SÎRET-İ İBN HİŞÂM’DAKİ SİYER RİVÂYETLERİNİN YÖNTEM BAKIMINDAN MUKAYESESİ

Ibn Hisâm’in es-Siretu’n-nebeviyye ’si siyer alaninin en kadim ve muteber eseridir. Buhâri ve Muslim’in el-Câmi ʿ u’ṣ-ṣaḥiḥ ’leri ise hadis bilim dalinin en cok kabul goren kitaplaridir. Ṣaḥiḥayn , câmi ʿ icerigiyle siyer ilmi acisindan da oldukca onemli bir kaynaktir. Mukerrerler hâric Hz. Peygamber’in hayatiyla ilgili 1500 civarinda rivâyet iceren Ṣaḥiḥayn siyer ilmine genis bir veri tabani sunmaktadir. Sire ve Ṣaḥiḥayn hem icerik hem yontem bakimindan benzerlik ve farkliliklar icermektedir. Bu makâlede, bahsi gecen eserler, sened ve metinle ilgili olarak ihtivâ ettikleri yontemler acisindan mukâyese edilmis; senedle ilgili olarak tercih edilen yontemler baglaminda senedli ve senedsiz rivayetler, ortak ve farkli râviler, sika ve zayif raviler ile mubhem râviler konularinda; metinle ilgili olarak uygulanan yontemler baglaminda ise konu butunlugunu saglama, olaylarin tarihlerini belirtme, metinle ilgili degerlendirme yapma ile mukerrer rivâyetlerde bulunma gibi mevzularda mukâyeseler yapilmak suretiyle Ibn Hisâm’in Sire ’si ile Buhâri ve Muslim tarafindan kaleme alinan Ṣaḥiḥayn arasinda bulunan bir takim benzerlik ve farkliliklar ortaya konulmaya calisilmistir.