Bolesław Nagay (1926–2014). Szkic do portretu chirurga

Celem artykulu jest wiec przedstawienie szkicu biograficznego jednej z wybitnych postaci szczecinskiej medycyny, nauczyciela calego pokolenia szczecinskich chirurgow, światowej klasy specjalisty chirurgii reki Boleslawa Nagaya. Pochodzil ze Lwowa, gdzie w czasie wojny byl karmicielem wszy w Instytucie Weigla. Byl rowniez zolnierzem Armii Krajowej. W koncu sierpnia 1945 r. wyjechal z rodzinnego miasta z transportem Teatru Polskiego. Rodzina przybyla początkowo do krewnych w Rozwadowie, a nastepnie udali sie do Gdyni. Rozpocząl studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdansku. Po uzyskaniu absolutorium (w 1950 r.), ale jeszcze przed zaliczeniem siedmiu egzaminow dyplomowych uzyskal prace jako zastepca mlodszego asystenta w I Klinice Chirurgicznej pod kierunkiem Stanislawa Nowickiego, a poźniej Kazimierza Debickiego. Dzieki pracy w Klinice, ktorej oddzialy obejmowaly szeroko rozumianą chirurgie (ogolna i traumatologiczna, urologia, torakochirurgia) Nagay mogl uczyc sie od doświadczonych medykow i szybko zdobywac wiedze teoretyczną oraz bieglośc chirurgiczną. Poźniej pracowal w 118 Wojskowym Szpitalu Garnizonowym w Koszalinie i Szpitalu Miejskim. W 1964 r. w Gdansku uzyskal tytul doktora nauk medycznych, broniąc rozprawy „Badania doświadczalne nad mozliwością powstawania stanow trombolitycznych w przypadkach stosowania penicyliny krystalicznej i penicyliny-depot”. W tym samym roku Nagay przeprowadzil sie do Szczecina, otrzymując zatrudnienie w II Klinice Chirurgii Ogolnej Pomorskiej Akademii Medycznej na stanowisku starszego asystenta, a nastepnie adiunkta. To wlaśnie w Szczecinie Nagay ukierunkowal swoje zainteresowania na chirurgie reki. Juz wtedy widzial potrzebe wyodrebnienia z chirurgii ortopedycznej i ogolnej wezszej specjalności – chirurgii reki. Dlatego tez po objeciu w 1977 r. kierownictwa nad II Kliniką Chirurgii Ogolnej PAM w Instytucie Chirurgii PAM po pieciu latach utworzyl z niej Klinike Chirurgii Ogolnej i Chirurgii Reki PAM. Nagay to nie tylko utalentowany naukowiec, ale takze nauczyciel akademicki, w pewnych wymiarach autorytet. Pod swoimi skrzydlami wyksztalcil wielu zasluzonych i cenionych lekarzy. Angazowal sie w organizowanie pomocy charytatywnej dla mniejszości polskiej we Lwowie (w tym polskiej szkoly). Zmarl 8 stycznia 2014 r.