Medialność Jezusa Chrystusa

Media create the worldview, mentality and ethical attitudes. In the cultural perspectives it often intensifies as one of the many oppressive attitudes that culture applies to people. However, the theological perspective has a different approach. In the Holy Bible, we already find forms of broadly understood mediality, which in the article is understood not only as influences on people, but also as a form of communication, especially in the light of the relation Creator-Creation. At the same time, the concept of anthropology of the Eastern Church adopted in the thesis aims at the subject of reflection on anthropology and mysticism, leading man to the path of knowing God. This knowledge becomes possible only within the Church: a living organism with the head of the Savior, Jesus Christ. In an attempt to analyze mediality of the Second Person of the Holy Trinity, the article does not ignore any of the hypostases of the indissoluble Holy Trinity. The Old Testament God appears here from the beginning as a media. The New Testament Son of God, the Savior Jesus Christ, becomes a man, to give a man the opportunity to reunite with God, after centuries of lost communication, which is a consequence of the sin of the forefathers Adam and Eve. And the Comforter, the Holy Spirit, both in ecclesiological and individual dimensions, enables this unity. In the light of the issues addressed in the article, the mediality of Jesus Christ has been treated in many aspects. Streszczenie: Media zarówno tradycyjne, jak i tzw. nowe media, kształtują światopogląd, mentalność, postawy moralne i etyczne. W perspektywie kulturoznawczej mechanizmy medialne analizowane są często jako jedna z licznych postaw opresyjnych. Perspektywa teologiczna nakreśla zgoła odmienne podejście. W Piśmie Świętym odnajdujemy już formy szeroko pojętej medialności, którą – w artykule – rozumie się nie tylko jako czynniki oddziaływania i wywierania wpływu na ludzi, ale również jako formę komunikacji, szczególnie w świetle relacji Stwórca-Stworzenie. Jednocześnie przyjęta w pracy koncepcja antropologii Kościoła Wschodniego kieruje temat rozważań w kierunku antropologii i mistycyzmu, prowadzącego człowieka na drogę poznania Boga. Poznanie to staje się możliwe wyłącznie wewnątrz Kościoła: żywego organizmu, którego głową jest Zbawiciel, Jezus Chrystus. Artykuł podejmując próbę analizy medialności Drugiej Osoby Trójcy Świętej, nie pomija jednocześnie żadnej z hipostaz nierozerwalnej Trójcy Świętej. Starotestamentowy Bóg jawi się tu od początku jako medialny. Nowotestamentowy Syn Boży, Zbawiciel Jezus Chrystus, staje się człowiekiem, by dać człowiekowi możliwość ponownego zjednoczenia się z Bogiem, po wiekach utraconej łączności, będącej konsekwencją grzechu praojców Adama i Ewy. A Pocieszyciel, Duch Święty, zarówno w wymiarze eklezjologicznym, jak i indywidualnym, umożliwia tę jedność. W świetle podejmowanych w artykule zagadnień, medialność Jezusa Chrystusa została potraktowana wieloaspektowo.