Anamnetyczny wymiar chrześcijańskich „świąt idei”

Chrześcijańskie obchody w roku liturgicznym są przede wszystkim upamiętnieniem wielkich wydarzeń zbawczych, historiozbawczymi „świętami faktu”, i właśnie jako „święta pamięci” zostały wpisane w roczny cykl obchodów liturgicznych. Jednak kalendarz liturgiczny zna również obchody, które nie powstały jako doroczna pamiątka jakiegoś konkretnego wydarzenia z historii zbawienia. W literaturze historyczno- i teologicznoliturgicznej są one określane jako „święta idei” bądź „święta dogmatyczne”. Wynikają z dogmatycznej refleksji nad Objawieniem, a niekiedy także z objawień prywatnych i nurtu pobożnościowego danej epoki. W opracowaniu podjęto refleksję nad anamnetycznym wymiarem owych obchodów: czy „święta idei” są – a jeśli tak, to w jakim sensie – anamnezą Misterium Chrystusa? Tak postawione pytanie w świetle współczesnej teologii roku liturgicznego wydaje się poniekąd retoryczne, tym niemniej sam problem – wobec wielu nieporozumień, niejasności i wątpliwości – domaga się wyjaśnienia i doprecyzowania.