Z Mierosławskim „wojowałem troszkę”

Artykuł poświęcony jest relacjom pomiędzy Cyprianem Norwidem a generałem Ludwikiem Mierosławskim, uczestnikiem powstań narodowych, dyktatorem powstania styczniowego, działaczem emigracyjnym. Autor przedstawia ich kontakty osobiste oraz opinie Norwida zawarte w jego twórczości literackiej, w listach i publicystyce. Opinie te były niejednoznaczne, oprócz akceptacji dla demokratycznych haseł głoszonych przez generała pojawiają się wypowiedzi krytyczne. Doceniając Mierosławskiego jako militarystę, człowieka czynu zdolnego do prowadzenia polityki zmierzającej do przeobrażenia świadomości społeczeństwa polskiego w świadomość umożliwiającą zbudowanie nowoczesnego państwa, poeta oczekiwał podporządkowania działalności Mierosławskiego nadrzędnej idei, która, wypływając z podstaw chrześcijańskich, wskazałaby drogę do odzyskania niepodległości. Domagał się od Mierosławskiego uznania prymatu myśli nad czynem, wykorzystania publicystyki do kształtowania opinii publicznej zarówno polskiej, jak i europejskiej, a także – działań zmierzających do zaniechania politycznych rozłamów w środowisku emigracyjnym.