Diagnoza i terapia logopedyczna pacjenta w umiarkowanej fazie otępienia alzheimerowskiego – studium przypadku

Tematyka artykułu skupia się na zaburzeniach mowy w otępieniu alzheimerowskim. Stanowi studium przypadku 86-letniego mężczyzny – podopiecznego Środowiskowego Domu Samopomocy dla Osób z Chorobą Alzheimera w Łodzi. Treść publikacji poświęcona została zarówno zagadnieniom teoretycznym związanym z chorobą Alzheimera, jak i szczegółowej diagnozie oraz terapii logopedycznej badanego pacjenta. Opis wyników przeprowadzonych badań poprzedzony został omówieniem zastosowanej przez autorkę metodologii. Celem publikacji było przedstawienie jakościowej analizy zaburzeń mowy u wybranego pacjenta z otępieniem alzheimerowskim oraz zaprezentowanie sugerowanego przez autorkę postępowania terapeutycznego wobec chorego. Głębokość otępienia u badanego jest na poziomie umiarkowanym. Deficyty językowe uwidaczniają się przede wszystkim w zakresie nominacji, fluencji słownej oraz narracji. W pozostałych obszarach funkcjonowania językowego nie obserwuje się zaburzeń bądź są one niewielkie. Po odbytej terapii nie zauważa się u pacjenta istotnego pogłębienia deficytów językowych, progres zmian w zakresie mowy jest niewielki. Zaleca się kontynuowanie terapii logopedycznej według określonych reguł zawartych w proponowanym programie terapeutycznym.