Eucharystia w Kościele Polskokatolickim a założenia Konstytucji Sacrosanctum Concilium

Kościół Polskokatolicki w RP wyrósł z grupy reformatorskiej pod przewodnictwem ks. Franciszka Hodura, działającego w USA na przełomie XIX i XX w., a potem także w Polsce. Zakres postulatów reformy Kościoła, podniesiony przez Hodura zawierał również aspekty zmian w liturgii. Celem autora jest sformułowanie odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób postulaty Hodura, dotyczące Eucharystii, mają się do tych, podniesionych później przez Kościół Rzymskokatolicki w czasie Soboru Watykańskiego II (1962-1965)? Podstawą badań były tu z jednej strony publikacje, zawierające myśl samego ks. bp. Franciszka Hodura, jak i innych teologów starokatolickich, natomiast z drugiej - dokumenty Soboru Watykańskiego II, przede wszystkim Konstytucja o liturgii świętej i jej instrukcje wykonawcze, a także Konstytucja dogmatyczna o Kościele. Oprócz zmian zewnętrznych, postulowanych przez reformę liturgiczną, czyli wprowadzenie języka narodowego do liturgii, możliwości sprawowania Mszy św. przodem do wiernych oraz Komunii świętej pod obiema postaciami jest wiele zbieżności w teologicznym rozumieniu Eucharystii.