Heterotopiczny charakter miasta w opowiadaniu Eileen Chang „Czerwona róża, biała róża”

Tworczośc Eileen Chang zawiera przede wszystkim doglebne obserwacje szczegolow miejskiego zycia w obliczu upadku starego porządku i zniszczen przez wojenne katastrofy w Chinach lat 30. i 40. XX wieku. Jej proza czesto ukazuje rozdarcie miedzy pozostalościami tradycji chinskiej arystokracji a wplywami zachodnich panstw kolonialnych. Poczucie zawieszenia, niepewności przeklada sie w utworach Chang na zaburzenie jednorodności przestrzeni. W artykule Inne przestrzenie Michel Foucault twierdzil, ze „zyjemy w sieci relacji, wyznaczających miejsca ( emplacements ) wzajemnie do siebie nieredukowalne i absolutnie nie dające sie jedne na drugie nakladac”. Tak oto Szanghaj, Paryz i Edynburg opisane w opowiadaniu Czerwona roza, biala roza jawią sie jako ukonstytuowane przez gmatwanine szczegolow zbiory idei i skojarzen, istniejące w umyslach postaci jedynie w odniesieniu do siebie nawzajem, na zasadzie kontrastow lub analogii. Protagonista opowiadania moze funkcjonowac wylącznie na pograniczu roznych miejsc, szukając w nich na przemian ucieczki od ograniczających go tradycyjnych zasad moralności wyniesionych z rodzinnego Szanghaju i przestrzeni do realizacji tych zasad, starając sie utrzymac niepewną rownowage.