Derviş Ruhlu Bir Şairin Şiirlerine Yansıyan Portresi: Ziya Osman Saba

Çeviri, anı-öykü gibi edebi türlerde eserler kaleme alan Ziya Osman Saba, Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin önemli şairlerinden biridir. Hem karakter, hem yaşam biçimi, hem de sanatçı kişiliğiyle oldukça zarif bir konumdadır. Onun zarif kişiliği şiirlerine de sirayet etmiş ve dervişane tutumunun yansımaları şiirlerinin ana temalarından birini oluşturmuştur. Onun dervişliği dini tedrisatın neticesinde meydana gelen bir terkip değildir. Hayattan, yaşadıklarından öğrendiklerinin etkisiyle duyumsanan bir durumdur. Bu yüzden de onun dervişliği sade, doğal, yapmacıklıktan ve dikte etmekten uzak bir forma sahiptir. Hayat ve ölüme aynı mesafede duran şair, yaklaşmakta olanın ölüm olduğunu bilmektedir. Bu yüzden ölümden korkmaz hatta ölüm ona sevimli dahi gelir. Her durumda mutlu olan, olmak isteyen, şairin ölüm ve ölümden sonrasıyla ilgili beklentileri arasında bir fark yoktur. Ölümün dünya hayatının devamı olması, adeta ertesi gün gibi ifade edilmesi, onun şiirlerinde karşımıza çıkan ayırt edici bir özelliktir. Bu çalışmada; öncelikle dervişlik kavramı üzerinde durulacak devamında Ziya Osman Saba’nın şiirlerindeki dervişane söylemler analitik bir yaklaşımla incelenecektir.