Badania nad oświatą dorosłych w obliczu metodologicznego przełomu

Możliwości wyborów metodologicznych z jednej strony są ograniczone przez aktualnie obowiązujący w naukach społecznych ideał wiedzy naukowej, z drugiej przez ewolucję aksjologicznych podstaw praktyki oświatowej. Jeżeli wyniki badań nad oświatą dorosłych mają mieć walor społecznej użyteczności, aksjologia ta musi być przez badaczy respektowana. Biorąc pod uwagę obydwa typy wyznaczników Autor artykułu założył, że badania nad oświatą dorosłych będą po 1989 r. ewoluować w kierunku paradygmatu interpretatywnego. Uzasadnił to, odwołując się do czterech płaszczyzn metodologii: ontologicznej, epistemologicznej, aksjologicznej i metodologicznej z punktu widzenia opozycyjnej wobec realizmu ontologicznego koncepcji nominalistycznej. Prognozowany kierunek zmian nie unieważnia jednakże stosowania paradygmatu strukturalno-funkcjonalnego, ponieważ organy odpowiedzialne za edukację oczekują naukowo uzasadnionych twierdzeń optymalizujących rzeczywistość edukacyjną. Chodzi o to, abyśmy wyłaniającego się nowego świata edukacji dorosłych nie badali wyłącznie przy użyciu starych narzędzi metodologicznych