Prawnokarne aspekty rozpowszechniania utworu bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom – zagadnienia wybrane

Istotą przestępstwa uregulowanego w art. 116 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest rozpowszechnianie utworu bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom. Celem niniejszego artykułu jest omówienie naruszeń postanowień umowy licencyjnej, dozwolonego użytku osobistego oraz odsprzedaż używanych licencji programów komputerowych pod kątem popełnienia przestępstwa z art. 116 ustawy o prawie autorskim. Naruszeniami umowy licencyjnej, które mogą skutkować odpowiedzialnością karną jest przede wszystkim rozpowszechnianie utworu na polach eksploatacji nieobjętych umową jak również poza zakresem terytorialnym tam wskazanym oraz w okresie po wygaśnięciu umowy. Przykładem bezprawnego rozpowszechniania utworu jest naruszenie granicy dozwolonego użytku osobistego uregulowanego w art. 23 ustawy o prawie autorskim. Jak wskazuje literatura oraz orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej nie można zakwalifikować odsprzedaży używanych licencji programów komputerowych jako rozpowszechniane utworu bez uprawnienia, bez względu czy mowa o licencjach elektronicznych czy zapisanych na fizycznych nośnikach pamięci typu CD czy DVD. Tym samym zachowanie takie nie będzie skutkowało popełnieniem przestępstwa z art. 116 ustawy o prawie autorskim.